Monday, May 21, 2012

MUTILIATED: A vye for a fresh start, Chapter 7



“Change is never easy, you fight to hold on, and you fight to let go”

_________________________________________________________________________________

Nung mga hapon na ay nagpaalam na din saakin si Arvin, kailangan nya na din kasi umuwi nung mga oras na iyun, kailangan pa sya ng Maynila.

“Alis na ko ah?” tanong nya saakin

“Oo naman! Sige lang! salamat ulet” sagot ko sakanya

Humawak lang sya sa pisngi ko at sabay pisil nya at sabay lumapit ang mukha nya saakin at idinikit ang mga labi nya sa may lugar kung saan lagi nya ako hinahalikan bago kami maghiwalay ng landas.

“Haha! Sige bye na” paalam nya saakin

“Ingat! Salamat ulet” paalam ko sakanya

Paglayo nya sa mukha ko ay nagulat nalang ako bigla biglaan at mabilis nyang inilapit ang mukha nya saakin at idinikit nya yung mga labi nya sa labi ko.

Putangina, I wanted to turn away sana, kaso I don’t know why my head’s just staying still and just tolerating every move that Arvin is making. He was kissing me na para bang it was the last time na makikita nya ako, tipong pupunta na sa ibang bansa. The last time I felt that kiss was when we were in Subic at ako yung mismong nagpumilit na humalik sakanya kasi ayoko syang pakawalan nun. Ngayon ko lang ulet natikman yung halik nya. Ngayon ko lang ulet naramdaman yung pakiramdam na may humalik sayong taong mahal ka talaga.Ewan ko ba, halos 5 minuto lang yata ako nakapikit at dinaramdam ko lang yung bawat lipat ng labi nya. Napadilat nalang ako nung napatigil sya at unti unting lumayo at dahan dahan lang dumilat at tumitig sakin sabay bigay ng pamatay nyang ngiti na lagi nyang ginagamit saakin. Ngumiti nalang din akong pabalik sakanya, he was smiling like hell, as in, yung tipong ngingiti tapos makikita mong pinipigil yung ngiti nya, sobrang cute! Ewan ko ba! AYAN NANAMAN AKO! HOY GAB NGA!!!! GAAAB!!! GIIIISSSSSIIIINNNNG!!!!!

He then raised his hand and waved goodbye. Habang naglalakad sya papalabas ng bahay eh tumitingin tingin sya palikod hindi ko alam kung bakit, para nga syang tanga, pero ang cute lang, bago sya pumasok sa kotse, tumitig muna sya saakin ng malalim at halos ilang minuto lang syang nakatayo sa gilid ng pintuan ng kotse nya at nakatingin lang saakin, nang papasok na sya eh bigla syang bumulong sa hangin habang nakatitig saakin, na halatang halata ang mga katagang “I LOVE YOU GAB” sa pagbulong nya.

He was still looking at me while he was driving away, parang ulol nga syang nakangiti lang sa akin the whole time na nandun sya sa kotse nya at kahit nung paalis na sya. SHET NAMAN! Eto nanaman ako, wag na! ayoko na ng ganito, ayoko na talaga….
Umalis sya, pumasok lang ako sa kwarto, iniisip ko lang sa sarili ko, ano kaya kung nahuhulog na nga ako sakanya? Anong gagawin ko? Paano ko pipigilan yung sarili ko, ayoko na kasi eh. Ayoko na.

Lagi nalang ganito eh! Lagi kong sinasabi sa sarili ko na ayoko na! pero lagi naman akong hindi bumibitaw. After that kiss, I felt guilty for nothing, I know Sojeph won’t care, but I still got this feeling na kami padin kahit hindi na, na para bang I am cheating on him even though wala na kami, at wala na talaga sya pakialam sa kung ano man yung ginagawa ko sa ngayon. Pero what the fuck! What the hell! Bakit ganito yung nararamdaman ko? BAKET? Tanong ko lang sa sarili ko, bakit kaya?

Days past, it was just texting and phonecalls from Arvin, and weird to say, wala akong nararamdam after the realization moment ko after naming mag kiss. Wala talaga, WALA! My bestfriend’s even asking me like every minute of the day na aminin ko na sakanya, kasi sabi nya alam ko namang magagalit sya pero sana lang aminin ko, PERO WALA TALAGA EH! WALA! Hindi kami! At hindi magiging kami ulet! Naka set na sa utak ko yun! Kasi ang tinatak ko lang sa isip ko, I am not falling for this guy again, kasi ayoko na maramdaman yung ganitong pakiramdam ng hindi stable yung emotions ko, na alam ko na I’m longing for someone to love me. Maybe when I feel this pag maayos yung lagay ko, yun siguro yung time na masasabi ko na, OO nga ano? Mahal ko pa pala talaga sya! Pero ang alam ko lang sa sarili ko, I still love this guy na nakapagiba ng perception ko about love. Etong taong nagpapangiti saakin araw araw dati, gigisng ako to receive a text from this guy at mapapangiti nya na ako. We never saw each other yet, kasi ayaw ng panahon, ayaw ng lahat, HINDI KO ALAM KUNG BAKIT EVERYTIME NA MAGPAPLAN AKO MAKASAMA SYA LAGING MAY SAGABAL! LAGING MAY PANIRA! Ang alam ko lang, at ang assurance ko lang sakanya, eh kasi nga we have a mutual close friend to assure each other’s real.

Sojeph? He was the one I was talking about. Less than 2 years nya din ako napasaya. And honestly hanggang ngayon? He is still making me smile kahit na alam kong may iba na syang mahal, hindi ko alam kung bakit ganito yung takbo ng utak ko, basta ang alam ko lang, hindi ko pa sya ma let go, kahit sinabi nya na sakin na TAMA NA! Hindi ko padin magawang tumigil, pero ang pinakakinagulat ko, hindi ko na pinaglalaban.

Alam ko sa sarili ko na pag nagmahal ako, kahit ano gagawin ko just to fight for that love that I have, pero bakit sakanya hindi ko na sya magawang ipaglaban, siguro kasi nga HINDI NA AKO MAHAL! May mahal na ngang iba diba? BAKIT? Hindi ko alam kung saan ako nagkulang, hindi ko alam kung bakit sya nagsawa sakin. Hindi ko na mapaglaban yung sarili ko, kasi napakalayo ko para gawin yun, at may iba ng laman dun sa puso nya. Ayoko ng maging sagabal sa kung ano man yung sayang nararamdaman nya.

As of this day that I am writing this, It has been 10 days since he told me to stop. Maybe not 10 days pag na publish ko na to. Pero 10 days as of now na sinusulat ko to

Sampung araw na pala akong wala sa tali, parang aso na pinakawalan na pero nagiikot padin na walang alam kung paano mabubuhay magisa lalo na kung wala yung taong nagalaga sakanya, nakakasama ng mga lumang kaibigang aso sa labas pero hinahanap padin ang amo nya, parang asong palaboy na walang nagmamayari, sampung araw nagiisip kung paano ba mabubuhay na wala sya. Kasi sinanay ka nya na lagi lang syang nandyan, magpapakain, magpapainom, hihimasin ka, papaliguan, pero ngayon, wala, gusgusin ka nalang na aso na palibot libot kung saan saan, hindi naghahanap ng bagong magaalaga, pero gustong gustong bumalik sa may-ari, pero hindi alam kung paano. Siguro nga natahulan ko sya sa mga oras na wala sa lugar, na wala sa mood, siguro nga nakagat ko sya ng napakadaming beses na para malaman kung kaya nya ba itolerate yung mga matatalim kong ngipin kahit alam nya na masakit. Ngayong huling kagat nya, siguro nasaktan na sya ng sobra, kaya hindi na kinaya, o baka nakahanap na sya ng mas magandang aso, na hindi sya tatahulan sa mga oras na hindi tama, na hindi sya kakagatin kahit anong galit ng aso na iyun. Na hindi sya iiwan sa kahit anong problema man ang harapin nya.

Napakapangit na metaphor oo! Ikumpara ba naman ang sarili sa aso. Pero may point naman siguro ako. Sana.

Nag activate ako ng FB ko isang lingo pagkatapos ng lahat ng mga pag eemo ko sa kwarto ko, matapos lahat ng luhang nalabas ko. Mga oras na yun gusto ko sana ipaglaban, gusto ko sana sya kausapin, kasi kahit anong udyok sakin ng lahat ng tao sa paligid ko, wala eh, mahal ko padin sya, Sobrang mahal ko padin sya.

Online sya, Online ako. WALA! I asked before I even opened my facebook, sabi ko. Please Lord, isang sign lang, isang sign lang, status or anything, kahit mauna lang sya mag message sakin okay na, kasi alam nyang namimiss ko sya. Kahit anong makita ko, I will really try to win him back.

After a few hours wala padin, papansin sa status, kasi nakikita ko na online sya, but still doesn’t seem to care. I thought to myself, I know him naman kahit papaano and throughout the course na kami, alam ko naman paminsan kung paano nagwowork yung utak nya. Is he waiting for me to message him? Or am I assuming again na he’s waiting for me to message him.

As usual. Hindi ko din natiis.

“Goodmorning po” sabi ko

He replied a few minutes after “Kagulat naman, when did you reactivated?” tanong nya

“Kanina lang po” sagot ko

“Ahhh, gnun ba. Musta na? sensya kung di naka reply agad, nanunuod ako ng Fairy Tail eh” sagot nya saakin

Di naman sya ganun katagal nagreply pero wala lang, natuwa ako sa message nya, na iyan nanaman ako, assuming nanaman! Pero napapangiti ako eh, bakit ba?

We did catched up with each other. About sa kung anong nangyayari sakanya, about sa work na inaaplyan nya, about everything siguro except the guy that he loves right now. Ewan ko ba? I am dying to type “SOJEPH MAHAL NA MAHAL PADIN KITA” sa chatbox pero I just can’t seem to. I don’t know why, natatakot? No! Bakit ako matatakot? BAKIT?

Siguro natatakot nga ako, pero hindi sa ma reject nanaman pero natatakot ako na baka naawa lang sya sakin, o baka makasira pa ako ng relasyon nila nung bago nya. EWAN KO BA? Hindi ako ganitong tao, kasi pag mahal ko yung isang tao, ipaglalaban ko sya alam ko sa sarili ko yun. Pero bakit ganun? Hindi ko masabi sakanya kung ano ba talaga yung nararamdaman ko, kahit ayaw na ng lahat ng tao sa paligid ko HINDI KO PADIN SYA MAKALIMUTAN! HINDI PADIN.

After that wala na. Eto nanaman ako, balik nanaman sa pagiging emo ko. Walang magawa, wala ng mailuha, nalabas ko yata lahat eh.

6 comments:

  1. Ayun! meron na akong babasahin ulet! Thanks sir author, backread muna! XD

    ReplyDelete
  2. X( I did felt bad in this chapter X( sobrang napaka emotional nung chapter na to...... specially the kiss then afterwards thinking to yourself that he's not really worth it of you... what ever is it with you and sojeph that's hindering you to move on, I hope you figure that out so that you could move on and be happy again Sir


    I just got one piece of advice.... try to talk it out with Sojeph so you really know if it's really over for him, if it is, then it's really time to move on sir, thank you for these wonderful stories that you have shared to us.... Hoping for the next chapter to come soon

    ReplyDelete
  3. eto na, umabot na din ako dito, 3 days kong binasa mula sa pinaka unang story mo na Entrance Exam.
    Pag-ibig nga naman. masyado ka ng madaming pinag dadaanan, sana kayanin mo pa, pag subok lang yan, at sana wag kang mapagod mag mahal.

    _kevs

    ReplyDelete
  4. Mas lalo ka yatang gumaling ngayon kaysa sa mga nauna mong isinulat. Are you ready for a Fresh Start? I think so. Keep it up, G.

    ReplyDelete