Sunday, April 10, 2011

Frames of Time (2)- Tomorrowland



sorry guys! :( kasi sobrang sobrang sobrang sobrang Busy.... :) pero ginagapang ko talaga ang FRAMES of TIME... hehehe sorry talaga... pero eto para sa mga naghahanap, chapter 2... :) THANKS GUYS :)

by the way... eto nga pala yung link sa chapter 1 para sa mga hindi pa nakakabasa
FRAMES OF TIME- CH.1 ()

BLOG:
FB:

_____________________________________________________________________________________


Walang katao tao sa loob ng unibersidad namin, naglakad ako na Malabo labo pa ang paningin ko, parang medyo mahina ang tuhod ko, may epekto din pala yung nainom ko kanina, sa pagikot ko ay nakita ko ang isang janitor na naglilinis sa isang pasilyo doon. Agad ko naman syang nilapitan at parang gulat syang makita ako na nasa eskwelahan at naka uniporme parin

“Kuya! Bakit wala na pong estudyante? Na cancel po ba yung klase?” tanong ko sa janitor

“Ha? Linggo ngayon.... namali ka yata ng pasok… Sira yata yung Bodar mo” magulong sagot nya

“Ano po yun?” tanong ko sakanya

“Alin?” tanong nya pabalik saakin

“Yung Bodar?”

“Nako yung Bodar ba? Yun yung…..” naputol ang pagsasalita nya ng may nagring sa bulsa nya. What the hell, janitor ba sya? sosyal, naka iPhone si kuya, wow! Kahit ako walang ganun kamahal na phone. Naglakad sya papalayo at pati na rin ako, naglakad nalang palabas sa eskwelahan at iniisip ko na dalawang araw ba akong nakatulog sa loob ng storage room na iyun?

Habang naglalakad ako papalabas ay iniisip ko kung ano na ang gagawin ko, paano ko aayusin ang buhay ko, paano ko pipigilan ang lalo pang pagkalat ng sex video ko! Shit! Halos umapoy na yung utak ko kakaisip kung ano ang gagawin ko! Weird, 2 days na siguro akong pinaghahahanap sa dorm namin, kamusta na kaya si Popong, ano kaya ginagawa nya ngayon, agad ko namang kinuha ang cellphone ko sa bag at boom! Empty bat. Na ako! Nice, habang papalapit ako sa labasan ng eskwelahan ay parang naiba ang gate ng unibersidad namin, at parang may kakaibang nangyayari sa labas ng eskwelahan namin, parang kakaunti lang ang mga tao sa labas ng school na dati ay halos hindi mahulugang karayom ang mga nagsisisiksikan doon! Ano ito? Epekto parin ng mga putanginang kemikal sa katawan ko, hindi pa sapat na dalawang araw akong walang malay sa mainit at madilim na storage room na yun. Kung ako kasi ang papipiliin mo, sana hindi na nga ako nagising! Sana nga hindi nalang ako nakabalik sa kamalayan, sana ay nilamon nalang ako ng lupa! Sana ay namatay nalang ako.

Nagiisip parin habang naglalakad, nakatingin lamang sa daang tinatahak ko palabas ng gate ng eskwelahan, naglalakad pero tulala kakaisip, hanggang sa laking gulat ng mga mata ko ng hatakin ko ang gate, pagkaapak ng kanang paa ko sa labas ng eskwelahan at pagsilay ng mga mata ko sa mundo sa labas ng aking eskwelahan ay parang malaking pagbabago ang nangyari sa dating napakagulong daan, dating mga may nagbebenta ng mga kung ano ano pagkalabas mo, may mga naglalako ng mga kung ano ano rin! Paglabas ko ay nakita ko ang maraming bagay na alam ko ay nung pumasok ako ng eskwelahan nung byernes ay wala doon! Mga naglalakihang screen sa harap ng eskwelahan namin, mga magagarang kotse na ngayon ko lang nakita. Mga luxury car na taxi ngayon, ano ang nangyari saakin, nakatulog lang ako ng dalawang araw, ganito na ang nangyari sa mundo!

Nasaan ako? Hindi ito ang iniwan kong mundo, hindi ito ang Pilipinas na alam ko! Nasaan ako, bakit ganito, nakahinto lang ako sa gitna ng daan, tingin ng tingin sa paligid, nagkalat ang naglalakihang screen na kung anu anung mga advertisement ang pinapakita

Hindi kaya….


Nasa ibang panahon ako…


Laking gulat ko ng nagflash sa malaking screen sa harap ko ang “Today’s Updates” nan aka flash sa screen. Nakalagay dito ang temperatura sa araw na ito, ang mga weather updates, kung saan uulan, kung anong oras na at ang ikinagulantang ko ay ng nabaling ang mga mata ko sa pinaka ibaba ng screen, nakalagay ang date sa araw na ito

March 29, 2061

What the fuck? Bakit ako nasa 2061? Prank ba to sa isang TV show? Sumikat na nga ba ako dahil sa video ko? Nasaan ako? Kung totoo man ang nakalagay na date dun sa screen, bakit ganito parin ang itsura ko, imposibleng limampung taon ako nakahiga sa storage room ng eskwelahan namin at nakatulog lang duon, ano yung storage room na yun? Time machine? What the fuck! Hindi ko alam kung anong gagawin ko, kung ano ang iisipin ko, basta ang alam ko, this is so weird, why am I here? What am I doing in this place?

I have to know kung anong nangyayari saakin, grabe! Hindi ko alam kung anong una kong gagawin! Hindi ako mapakali, ibang iba ang mundo na ito, hindi ko alam kung bakit ganito ang nangyayari, ang naisip ko muna ay bumalik muna sa dormitoryong iniwan ko limampung taon na ang nakakaraan, naglakad, na parang normal na araw lamang ito, hindi ko parin maalis sa sarili ko na tumingin sa kakaiba kong paligid, ibang iba na pala ang mundo pagkatapos ng limampung taon, akala ko dati ay maghihirap ang buong Pilipinas, pero sa inobasyong nakikita ko ngayon ay para bang nag evolve ang Pilipinas, o kahit itong Maynila lang pala, mga naglalakihang screen na kahit saan ka pumunta, may makikita ka, magagandang daanan, ang mga overpass, underpass, at iba pang daan ay ibang iba na rin, parang gawa sa matigas na matigas na salamin ang gilid at ang lapag na dadaanan mo ay parang gawa naman sa plastic na transparent at sobrang tigas na kahit yata mabigat na nilalang ang dumaan ay hindi masisira, sa ilalim ay may mga , at parang mamahalin, basta! Ito na ang kakaibang Maynila pagkatapos ng 50 years, mukhang pangmayaman!

Pagkadating ko sa dorm namin dati ay ibang iba na din ang itsura nito! Mas mataas, kung dati ay tatlong palapag lamang ito, ngayon ay mas mataas pa sa sampung palapag, paano ko nalamang iyun yun? Iyun parin ang pangalan ng dorm eh, nagbakasakali ako na yung susi ko ay gagana parin sa room 308, kung saan dati akong nakatira, ngunit pagkapasok ko ng gate, may parang receiving area, at may isa pang pinto at bubuksan ko n asana ito ng may bigla nalang may nagsalita na parang nanggaling kung saan

“Transient?” tanong ng boses

“Ahhhh… hindi po, dating resident” sagot ko

Napagtanto ko na merong camera at speakers kung saan duon nanggagaling ang boses.

“Hindi po naka register ang Bodar mo sa residents namin” sabi ng boses

Bodar? Anu ba yung lintek na Bodar na yan?

“May bakante pa po ba?” tanong ko

“Punta ka nalang dito sa office namin sa room 101, pagpasok mismo ng pinto dyan sa harap mo, eto na ang office, para mabuksan mo yung pinto, paki swipe po yung bodar mo sa sensor sa pinto” sabi ng boses

What the hell! Putakteng Bodar na yan! Kanina ko pa naririnig yung lintek nay an!

“Wala po akong Bodar? Ano po ba yun?” sabi ko sa boses

Biglang may binata na lumabas sa pintuan sa may receiving area ng dorm at mukhang iyun ang kausap ko pa kanina sa speakers ng dorm
“Wala kang Bodar?” tanong ng lalaki

“Ano po ba yun?” tanong ko sakanya

“You’re funny, hindi mo alam yung Bodar?” tanong nya

“Ahhh… galing kasi ako sa ano… sa ibang bansa… eh… hindi ko alam kung ano yun” sagot ko

“Ha? Saang bansa? Eh buong mundo gumagamit na ng Bodar” sabi ng lalaki

“Sorry! Hindi ko talaga alam yun” sabi ko sakanya

“Okay ganito nalang, patingin ako ng kamay mo” sabi ng lalaki

Inabot ko naman kaagad ang mga palad ko sakanya at hinawakan nya ito, at tila ba may kinakapa kappa sa paligid ng mga palad ko, at bigla syang napatingin saakin, at parang weirdong weirdo ang pagkatingin nya saakin

“Bakit po?” tanong ko sa binate

“Wala ka ngang Bodar!” sabi nya

“Ahhhh… Oo nga… po…. Wa…la… talaga eeh….” Natataranta kong sagot

“Imposible… saang mundo k aba galing? Tao ka ba talaga? Bakit wala kang Bodar” sabi ng lalaki

Hindi ko alam nung mga oras na iyun kung anong kahangalan nanaman ang isasagot ko sakanya, PUTANGINANG BODAR yan! PUNTAINGA!!! Kanina pa ako hinahunting ng hinayupak na Bodar na yan!

Nandito parin ako kung nasaan ako kanina pa… Sa harap ng lalaking ito na kanina pa ako hinahanapan ng isang bagay na hindi ko naman alam kung ano, napaka weirdo ng mundong ito, bakit ba ako nandito? Tanginang time machine…. O kung ano man yung hayop na kwarto ng mga janitor nay un ang nagdala saakin sa mundong ito… Ano ba ang dahilan kung bakit nandito ako sa 2061…. Ayoko na… ibalik nyo na ako sa 2011…. O kung hindi man patayin nyo nalang ako!

(Itutuloy....)

Friday, March 25, 2011

Frames of Time (1)- The Sex Scandal



It's been quite a while na rin since I last posted a story here, and hindi ko natapos kasi na reformat nanaman yung laptop and ayun, nawala nanaman yung 5 chapters na kasunod... tinamad na ako! lalo na di din naman ako makapagsulat kasi halos every minute katext sya, pero ewan pag single ako, lintek, lagi akong nagsusulat! Pero sana magustuhan nyo po, matagal ko narin tong naisip and sa wakas naisulat ko na rin sya... supposed to be, Short story lang sya, or yung SBLS, pero medyo humaba yata ng kaunti, kaya ginawa kong 3 parts. SANA MAGUSTUHAN NYO ANG MAIKLING SIMULA na ito! and dapat saturday pa yung post, pero since 3 parts simulan ko na ngayon :) hehehe

BLOG: gabrielfads.blogspot.com
FACEBOOK: gabifad@yahoo.com
_____________________________________________________________________________________



“Solutions are formulated by the letters Y, O and U. Yesterday is done, Overcome today and Unite your senses to be ready for tomorrow” -K.G.F.

“Hindi na kita mahal! What the fuck! Wag ka ng makikipagusap sakin… stop calling me love…. Stop! Hindi na kita mahal! You are gross! Salaula ka! Hindi ko kailangan ng mga kasinungalingan mo” he shouted as if he wanted to lift the table beside him and throw it as hard as he can towards me

Speechless…..


Nakatitig lang ako sa kawalan, umiiyak, habang galit na galit sya at sumisigaw sa harapan ko. His eyes, I’ve never seen those eyes like that before, I know nasasabi lang nya yung mga bagay na yan kasi nasasaktan sya, and the worst, ako yung dahilan kung bakit nasasaktan sya, but eventually yung mga mata nya nayun, nagbago nung nakita nya na pulang pula na yung mga mata ko, kanina pa ako umiiyak, he probably didn’t notice sa sobrang galit nya, pero nung nakita nya yun, yung mga mata nyang punong puno ng galit, biglang umamo, na parang nakakita ng matandang babaeng sinaksak ng mga adik sa daan.

Iyak, iyun lang ang nagawa ko, hindi ko kayang ipagtanggol ang sarili ko kasi alam kong mali ako! Kahit na hindi ko alam na ganun ang nangyari, mali parin, kasi nga mali! MALI! Ang tanga tanga ko. Napasandal nalang ako sa isang haligi ng kwarto ko, napaupo, nakakaawang nilalang, parang ako pa ang kawawa, pero ang totoo, mas nakakaawa sya, masakit yung nangyari kasi mahal nya ako, mahal ko rin, sya.

Hindi ko alam na may mga ganung klase pa palang tao na ibibigay mo lahat ng tiwala mo, makipaginuman buong gabi kasi alam mo na safe ka kapag sya ang kasama mo, wala syang katarantaduhang gagawin sa’yo. Matutulog sa bahay nila, kasi kaibigan na ang turingan nyo, pero ano? Pag mahimbing na ang tulog mo at alam nyang wala ka ng lakas kahit para idilat lang ang mga mata mo, ano? Ilalabas ang digicam? Huhubarin ang suot mong damit? At pagmumukaing gustong gusto mo ang ginagawa nyo? Ikakalat sa buong school nyo na para bang ako pa yung bottom, ako pa yung nagpaIYOT, ako pa yung pumilit na IYUTIN nya ako! Shit! Bakit nauso pa ba ang scandal?

Marahan lang syang lumakad papalapit saakin, dala ang mata nyang kanina’y galit na galit pero ngayon ay mas maamo pa sa nagmamakaawang pusa.

“Ian… paano mo nagawa yun? Ha? Ang sakit eh, ang sakit sakit oh!” sabi nya saakin

I pulled myself together, kinuha ko lahat ng kapal ng mukha sa pamamagitan ng pag hugot ng lakas galing sa malamig na tiles kung saan ako’y nakaupo at para makatingin ako sa mga mata nya, para mahawakan ko sya.

“Pong, hindi ko ginusto yun… maniwala ka naman saakin oh! Popong maniwala ka naman sakin… mahal na mahal kita” nagmamakaawa kong sabi sakanya

“Ian, hindi ko alam, hindi ko alam! Ayoko muna maniwala sa kahit na sino! Pagod na ako! Please, wag muna tayo mag usap, PLEASE” umiiyak syang tumayo, naglakad papalayo, isinara ang pinto ng kwarto ko, at simula nung araw na iyun, nasira na ang buhay ko

Tuwing papasok ako sa eskwelahan, lahat ng tao ay nakatingin saakin, alam ko na alam nila na ako ang nasa video, sa laki ng unibersidad na pinagaaralan ko, biruin mo, halos lahat yata ng tao dun, may kopya na! ganyang kagaling ang teknolohiya ngayon, Bluetooth! Palagay sa Flashdrive! Papasa sa MMS, upload sa Pornsites, I download na din, ganyan ka lupet ang mundo, isang napakaliit na maling galaw, malaking dagok agad ang kapalit.

Pagpasok ko ng Education Building kung saan nandoon ang unang klase ko para sa araw na iyun, kahit saan ka lumingon may makikita kang mga taong walang pakialam kung nakakasakit na sila ng tao, sa kaliwa mo, mga lalaking nagtatawanan at nakatitig sa’yo, sa kanan mo, mga baklang nagpaparinig, inuulet ulet ang bumentang “shet! ang sakit, ahhh” na ni hindi ko alam na nasabi ko pala, ang mga bulungbulungan sa aking likuran, na obvious naman na ako ang pinaguusapan, at ang mga taong makakasalubong ko, na simula paa hanggang ulo kung makatitig saakin. Bakit ganun ang buhay? Ako na ang biktima, ako pa ang masama, ako pa ang napansin ng lahat, pero yung hayop na baklang gago na nagvideo saamin, nasaan sya? Pinaniniwala na nilasing ko sya para makipag sex saakin! PUTANGINA NYA! Mamatay na sya! Gago sya! Gumuho sana building kung nasaan sya ngayon! FUCK!

Period 1, Mga Panitikang Pilipino, kahit sarili kong prof. mukhang may video na rin, at ang mas malupet, professor sya, may pinagaralan na, lisensyadong tao, pero hindi alam ang ibig sabihin ng mga katagang “Empathy”

“Ginoong Quidones, maari mo bang ilahad sa klaseng ito ang mga pagbabago sa buhay mo simula ng bumenta ang bidyo mo sabuong unibersidad” sabi ng hayop na prof. nay un sabay tawa ng malakas at nagdugtong “Isang biro lang, pasensya ka na! sikat ka kasi, kaya’t tinitingala ka ng iba” dagdag pa nya

Kung ganito lang din pala ang kasikatan, di bale na lang, ayoko ng sumikat, mas gugustuhin ko na simpleng tao lang ako, simpleng tao kasama ang taong pinakamamahal ko, Popong, Paul Jerson, nasaan ka na? nasaan ka kung kalian kailangang kailangan kita. Mga magulang ko? Natatakot ako na malaman nila to, buti na lang at nasa probinsya sila at malayo, kung hindi ay baka pati sila ay sabihan ako ng kung ano anong masasakit pang bagay, hindi ko na kakayanin

Ang masalimuot kong mundo…. Bow

Period 2. Biochemistry, ang klaseng puro kemikal, sa teacher kong bading, baka pati sya lalo akong sabunin. Dumating ang professor namin, agad syang tumingin sa paligid, na tila ba may hinahanap, at nang makita ako ay agad syang dumeretso sa upuan sa harap at umupo.

“Okay class, today we are going to have an experiment regarding our previous lab lesson, chemical chains and reactants, so Mr. Cruz and Ms. Kabatin, kindly get our supplies from the Chemistry lab equipments room, here’s the request forms” sabi nya

Kung ano anong mga kemikal ang pinagpapapasabog ng mga kaklase ko, na parang ako lang at ang buhay ko, pinagsama ang kasinungalingan at kahayupan, sumabog na! wala na… Wala na…. sira na ang buhay ko… parang tinapay na inamag, dagang nakain ng pusa, cellphone na sira ang flex at ribbon, laptop na walang charger, electric fan na walang elesi, kotseng walang gulong, TV na wala namang antenna, motor na walang manibela, titing baog, kiking walang butas, to sum it all up, buhay ko…… na wala ng kwenta.

“Ok, that’s all for today class. Yung mga in-assign ko na ibalik ang mga lab equipments ha?, Mr. Quidones and Ms. Derima, please do your jobs now”

Ibabalik ko nga pala ang mga gamit na ito, ano kaya kung ibagsak ko ang halos 30 bote ng kemikal na to, sasabog din kaya ito na parang buhay ko? Haha, hindi ko na alam kung ano yung gagawin ko, basta parang tanga lang ako na nakatitig ng diretso, dala ang mga kemikal na ito, pabalik sa pinagkuhanan ng klase namin.

Napatingin ako sa mga bote sa aking harapan, naisip ko na ano kaya kung isaboy ko to sa mukha ng gagong bading nay un na nag video sa akin, ano kaya kung ipainom ko sakanya yung mga ito! Makokonsensya ba sya sa ginawa nya? Pag nasira ko na ang mukha nya! Paghihiganti ba ang solusyon? Hindi siguro, paano nilang lahat makakalimutan ang mga nangyari? Paano kung magpakamatay nalang kaya ako…

Sa tanang buhay ko hindi ko pa naisipan magpakamatay….

… Ngayon lang

Para akong tanga na nakangisi habang nakatayo lamang sa gilid ng hallway, parang adik na nakatitig sa mga kemikal na bitbit bitbit ko, hindi ko alam kung bakit parang inaakit ako ng mga ito na kuhanin ko sila at itago…

BAKIT…


Hindi ko rin alam

Kinuha ko ang may limang bote sa mga hawak hawak kong malaking lalagyan, inilagay sa bag ko ang mga ito, at dumeretso sa Chem. Lab equipments room para isauli ang mga natira pa… at sabay nagmadali agad na lumabas at lumayo sa kwartong iyun. Parang adik na naghahanap ng tagong lugar.

Ano ba itong ginagawa ko, ang tanging nasa isip ko lang, gusto ko inumin ang limang boteng kemikal na nakuha ko. Kailangan kong mawala sa mundo, hindi ko na kaya, kailangan ko na tapusin ang lahat, mas madali mamatay kaysa habang buhay kong takbuhan ang mga nakakita saakin sa video na iyun, mas gugustuhin kong mamatay kesa malaman ng mga magulang ko na nagpaiyot ako sa video, malaman sa buong lugar naming na paiyutin ako, ayoko na… AYOKO NA! Gusto ko ng magpakamatay.

Nadaan ako sa isang storage room sa eskwelahan namin, na hindi binubuksan ng mga janitor, kasi ay mayroon ng storage room sa bawa’t building at bawat palapag nito, kaya’t halos hindi na ginagamit ang maliit na storage room na ito, siguro naman ay hindi ako makikita ng kahit sino dito, siguro ay makikita nalang ako pag binuksang muli ito ng mga janitor, sana pagkatapos nan g ilang araw, para wala ng makapagdala saakin sa hospital, sana ay mamatay na ako pagkainom ko sa mga nakaklason na kemikal na ito, sana mawala na ako sa mundo, kasabay ng pagkawala ko ay ang pagkabura sa isipan ng lahat ang nangyaring kagaguhan ng buhay ko. Sana matapos na ang lahat ng ito. Pagkapasok ko sa loob ay isinarado ko ang pinto ng storage, umupo sa isang gilid tinakpan ang sarili ko ng nakita kong mga kahong nandoon, sabay hablot ng mga bote sa bag ko.

Habang binubuksan ko ang pang-unang bote ay naiisip ko ang mga magulang ko, ang mga kaibigan ko, ang mga kamag anak ko, ang mga malalapit saakin… At si Popong…

Tumulo nalang ang mga luha ko at dahan dahan kong inilapit ang butas ng bote sa mga labi ko, nakapikit ako habang unti unti kong itinataas ang bote para bumagsak ang likido na nasa ilalim nito, hindi ko alam kung bakit wala akong kahit anong nalalasahan, manhid na ang mga tastebuds ko, hindi ko alam, binuksan ko pa ang 4 na bote at ininom pa ang mga ito, hangang hindi ko na alam na unti unti na palang lumalabo ang mga paningin ko at unti unti na akong hinahatak ng sahig pababa,na parang nilalamon ako ng lapag, hanggang nagitim na lamang ang lahat.



(……………………….)


Nagising ako ng para bang nakatulog lang ako ng ilang oras, ano to? Humihiwalay na ba ang kaluluwa ko sa aking kawatan…

Parang hindi naman!

Sana nakikita ko na nakahiga parin ang katawan ko sa lapag, Shit! Ano ito? Hindi umepekto yung mga hayop na kemikal na ininom ko sa katawan ko? Napakalakas naman yata ng resistensya ko para kayanin ang mga kalason lason na mga kemikal na iyon.

Lumabas ako sa storage room kung saan ako naroroon, at pagbukas ko ng pintuan ay mataas parin ang araw, ngunit pag tingin ko sa paligid ay bakit wala na ang lahat ng mga estudyanteng nandito? Nasuspend ang klase? At bakit parang nagiba ang itsura ng ibang parte ng eskwelahan namin? Dala ba to ng halusinasyon ko sa paginom ko ng mga kemikal na iyun.

(itutuloy...)

Wednesday, March 23, 2011

SBLS presents FRAMES OF TIME



I am back sa wakas! :)

see you here on BOL and sa blog ko www.gabrielfads.blogspot.com on saturday, March 26, 2011, 9:00 pm! :)

Short Bisexual Love Stories: FRAMES OF TIME, sana magustuhan nyo, and sana abangan nyo :)

Monday, February 7, 2011

MODIFATE (7)- PseudoEnd




Damn na internet connection... wa kwents... sorry ngayon ko lang napost yung chapter 7.... :) sana magustuhan nyo :) This is for you guys... salamat sa lahat ng nagbubhos ng oras basahin yung mga works ko :) thank you po...

follow my blog: gabrielfads.blogspot.com
FB:gabifad@yahoo.com
_____________________________________________________________________________________
"If you are the cause of CHAOS.... You are also the answer to it..."



“Baliw ka ba?” sabi ni Kevin

Hindi ko alam kung anong isasagot ko, I think na ayaw nya maniwala saakin, Putaragis, ano gagawin ko

“I’m serious, hindi ko rin alam kung anong nangyayari, please, kahit ako naguguluhan” sabi ko sakanila

“You’re Weird, sorry hindi ako nakikipagusap sa mga taong weirdo!” sabi ni Kevin sabay mabilis na umalis sa office na kinaroroonan naming tatlo nila Robi

“Ako I believe you po” sabi ni Robi


“Thank you…. Hindi ko din alam kung paano ko sosolusyunan ‘to, basta, nangyayari lahat ng mga yon” mangiyak ngiyak kong sabi kay Robi


“Here’s my number po, just text me mamaya, I really have to go kasi, may kailangan akong gawin, pero I really want to know what’s happening” sabi ni Robi

Umalis narin sya pagkabigay nya saakin ng number nya, he left me na nakatanga ako sa isang upuan, hindi ko alam kung bakit nangyayari ang mga ito ngayon, Si Lance, Si Karl, Si Jed, lahat ng mga character sa story ko na pinatay ko sa dulo, namatay din sa tunay na mundo… sa kaprehong istorya, sa kaparehong dahilan, at ang pakiramdam ko, kasalanan ko lahat, kasi lahat ng isunulat kong istorya, bigla nalang nagkakatotoo. What am I gonna do? Ngayong nandito na lahat ng clues na pwede ko hingiin, lahat as in lahat ng details sa story, iyung iyon, kung paano ko sila inisip, kung paano ko sila ginawa, ang hindi ko lang alam, kung paano sila nagkakatotoo. Fuck! I don’t know what to do.

Mabilis naman akong bumalik sa nurse station at naabutan ko si Arvin na nag pe-prepare ng medications

“Bino, putangina talaga…. Putangina best” pabulong kong sabi kay Arvin

“Huy! Nababaliw ka nanaman! Ano problema mo? May gwapo? Haha? Nagkakaganyan ka nanaman!” sabi ni Arvin saakin

“Best….” Sabi ko sakanya…. Agad naman akong naluha dulot narin sa mga kaganapan na hindi ko talaga alam kung bakit nangyayari. Putaninga, I wanted to cry, I wanted to let my emotions out. Imposible kasing co-incidence na eh, kasi hindi na pwedeng ganun lang, kasi na presenta na saakin lahat ng detalye, at kung ano ang nakasulat sa blog ko iyun ang mga nangyayari

“Hey, hey… What’s wrong…. Best” sabi ni Arvin sabay hawak sa may mga balikat ko at hinatak nya naman ako at iniupo sa isang upuan sa sulok ng station “Hey! Gab! What’s wrong…?” tanong nyang muli

“Best…. Best… nababaliw na ako…. Hindi ko alam… hindi ko alam…. “ patuloy pa din ako sa pag iyak dahilan na din na hindi ko alam kung anong kailangan kong gawin. Hindi ko alam kung bakit umiiyak ako eh hindi naman saakin nangyayari… nakakakonsensya lang… na ako! Ako! Ako ang dahilan kung bakit may mga taong umiiyak sa mundo, may mga taong namamatayan ng hindi dahil ginusto ng Diyos, kundi dahil lang sa mga simpleng istoryang isinusulat ko.

“What’s happening, di kita magets best… sabihin mo sakin… bestfriend mo nga ako diba? Diba? What’s wrong Gab?” tanong ni Arvin

“Arvin… naalala mo yung… yung pinuntahan natin… yung kay Jaenily?” tanong ko sakanya

“Oo… oh? What about that?” tanong nya naman pabalik saakin

Ipinaliwanang ko kay Arvin ang mga natuklasan ko kani kanina lang, yung pagkamatay ni Karl dahil sa cancer, si Karl yung model sa storya kong LOVE FOR LIFE. At yung nag cardiac arrest kahapon sa hospital na si Jed, na nasa istorya kong LET IT FALL.

“Best! Nandito lang ako okay? I’ll be with you the whole time, We’ll figure this out best” sabi ni Arvin sakin

“Thanks best, di ko na alam kung ano yung gagawin ko… Best… namamatay na sila isa isa… best…” umiiyak ko paring sabi kay Arvin

“Wait, mag out na tayo, we have to figure things out, we’ll solve this, I have a plan” sabi ni Arvin saakin

Nag out kami ng maaga sa duty namin at nagdahilan nalang kami na may emergency sa pamilya nila Arvin at pati sa amin, kaya’t kailangan naming mag undertime at umuwi ng 8:30 ng gabi

Pagkadating namin sa bahay ay umupo lang ako sa couch sa may sala at tumitig ako sa bintana patungo sa kawalan. Agad naman akong pinuna ni Arvin at hinawakan nya ang kamay ko

“Best! I know mahirap, pero… I want you to know that we’re in this together. Okay?” sabi niya saakin

“Thank you Arvin… Thank you….” Yun laang ang nasabi ko sakanya, ewan ko kung papaano nya ako matutulungan sa mga nangyayari ngayon pero nagpapasalamat nalang ako sa suporta nyang binibigay para kahit papaano ay mapagaan nya ang mga nararamdaman ko

“Best? Pahiram ako ng laptop” sabi nya saakin

“Bakit?” tanong ko sakanya

“Basta!” sabi nya

Ipinakuha ko naman sakanya ang laptop ko sa kwarto at pagkakuha nya ay agad syang kumonekta sa WiFi at nakita ko na tina type nya ang website ng blogspot ko.

“What are you doing?” tanong ko sakanya

“Titignan ko kung ano yung magagawa natin” sabi niya

“How? Paano? Ayoko na… ayoko na dahil sakin at dahil sa mga isinulat ko, may mga namamatay” sabi ko sakanya

“May naisip ako” sabi ni Arvin

“Ano?” tanong ko naman sakanya

“Hindi ba lahat lang ng nakasulat dito ang nangyayari, kasi diba may nauna ka pang story sa Love for Life? Tapos hindi mo na publish?” tanong ni Arvin saakin

“Yung Tremors” sagot k okay Arvin, oo nga, nauna pa yung storya kong tremors sa Love for life pero ang alam ko palang na namamatay ay si Karl, ang nasa storya kong Love For Life

“Iyun nga! Pero hindi naman nangyari diba? Kasi… wala sya sa blog mo… lahat lang ng naandito ang mga nangyayari” sabi ni Arvin

“Best! Hindi natin alam! Malay mo nangyari yung Tremors sa ibang parte ng Pilipinas! Or worst, sa ibang parte ng mundo… hindi natin alam best” sabi ko sakanya

“Pero Gab! Isipin mo! Bakit lahat ng mga namamatay, yung tadhana mismo yung nagpapakita satin na nagyari sakanila yun, ibig sabihin best! Gusto ng tadhana! May gawin tayo sa mga nangyayari, kasi ipinapakita nya satin lahat ngayon” payo ni Arvin

“Oh sige sige! Ano naman magagawa natin kung sakaling ganun nga?” tanong k okay Arvin

“Naisip ko, burahin natin yung mga storya sa blog! Baka iyun yung makatulong, baka huminto yung mga nangyayari” sabi ni Arvin saakin

Naisip ko na baka nga, bakit hindi namin subukan, namatay na si Karl, si Jed at si Lance, hihintayin ko pa ba na mamatay ang mga iba pang tao sa istorya ko. Hindi na… hindi na talaga

“Sige Arvin, kung yun yung naiisip mong paraan, subukan natin, para matapos na ito” sabi ko kay Arvin

Binura na naming lahat ng kailangan mabura, every single post ng mga istoryta sa blog ko ay binura namin, kasabay ng pagbura namin ng mga storya ay ang pag asa ng pagkabura ng mga masasamang nagaganap sa buhay namin.

Simple lang pala ang solusyon ng lahat, isang bura lang pala, ganun lang kadali, nabuhay muli kami ng normal ni Arvin, pumapasok sa duty, hinihintay kong muli ang pagkakaroon ng photoshoot nila Ron, kasi matagal ko na syang hindi nakikita, sandaling ginulo ng pagkakataon ang buhay ko at ni Arvin pero I’m glad this is over

Ganun parin ang buhay namin ni Arvin, araw araw magkasama kami sa duty, nag aassist sa mga doctor, nagbibigay ng alaga namin sa mga taong nangangailangan nito.

“Gab!” sigaw saakin ni Arvin

“Yeah?” sigaw ko pabalik

“Tara dito” sabi ni Arvin saakin

Pumunta ako kay Arvin at nadatnan ko sa kwartong kinroroonan ni Arvin ang dalawang lalaki na mukhang mag syota at ang isang may edad na babaeng nakahilata sa kama, ang alam ko ay Gastro Enteritis ang kaso ng babae

“Oh? Bakit Arvin?” tanong ko sakanya

Hinatak ako ni Arvin palabas ng kwarto at nakangiti sya saakin

“I heard the two guys talking” sabi ni Arvin saakin

“Oh ano pinaguusapan?” tanong ko sakanya

“Narinig ko na Mico pareho tawag nila sa isa’t isa” sabi ni Arvin

“Oh? Ano naman?” tanong ko sakanya

“Yung story mo na LIGHT RAIL LOVE, diba Mico pareho pangalan nila, ang narinig ko rin na pinaguusapan nila yung pagbalik nung isang Mico galing sa ibang bansa, at sa masayang pagkikita nila” tsismis ni Arvin

“Tsismoso! Oh? Bakit nanaman? Ang storyang LIGHT RAIL LOVE ay kasunod ng LOVE FOR LIFE, so siguro ngayon lang natin nalaman na nangyari yung story ko sakanila” sagot k okay Arvin

“Yun yung point ko! Hindi lang yung mga namamatay yung nagkakatotoo, pati yung mga storya mong may happy ending” sabi ni Arvin

I then gave a small smile and thought of the thing na sinabi ni Arvin… Akala ko nung una lahat lang ng mga namamatay ang mga nagkakatotoo, pero pati pala yung mga happy ending na storya ko, nagkakatotoo din pala. It was nice to know that, kung alam ko lang na ganun yung nangyayari, edi yung mga storyang may namatay lang yung dinelete namin ni Arvin, siguro mas masaya yung pakiramdam ng may mga taong ako naman yung dahilan ng pagkatagpo nila sa mga tunay na magmamahal at mamahalin nila


Everything’s alright…. Everythings back to Normal….



















That’s what I thought….

It was after at least 2 weeks I received a text from Robi

“Sir! This is Robi, I want to know sana kung ano yung mga nangyayari, I really don’t know, I brought Kevin and Andrei, and I think you know Andrei too, naikwento nya sakin na nag meet na kayo, I think may alam din kayo about sa kaso ni Andrei, please meet us up sa may Tomas Morato” sabi ni Robi

Kinabahan ako sa text ni Robi, I was thinking kung ano ba nangyayari sakanila, alam na alam ko yung nangyari sa LET IT FALL ON THE LOVE FOR REVERIE kong storya, isang mash-up ng buhay ni Kevin sa LOVE FOR LIFE, Robin g LET IT FALL at Andrei ng REVERIE, tatlong taong nawalan na minamahal dahil lahat sila binawi na ng Diyos na maykapal, and sad to know silang tatlo yung tatlo sa mga tao na pinaiyak ko, binigyan ko ng problema, nasaktan ko… I thought tapos na ‘tong lahat, I thought nawala na lahat ng mga masasamang nangyari dahil sa binura na namin lahat ng storya sa blog ko…

… Pero Mali pala ako… hindi pala ganun kadali yung solusyon

Thursday, February 3, 2011

MODIFATE (6)- The Inevitable Truth




Okay.... eto na ang chapter 6... sana magustuhan nyo guys...as usual late nanaman ng ilanga hours yung post... hehehe... siguro nga super maapreciate nyo yung story kung nabasa mo lahat ng mga stories ko... hahaha wala lang. pero I make sure naman na maiintindihan without reading the other stories

NOTE: hindi ko pala sya napost kagabi Im so sorry, nakita ko naka draft lang.... Im so so so so sorry :( eto post ko na!
_____________________________________________________________________________________
"Death- that one appointment we all must keep and for which no time is set"


Biglang bumalik ang katinuan ko sa tunay na mundo ng tinapik ako ni Arvin sa likuran

“Best! Nakatulala ka! Baket?” tanong ni Arvin sakin

“Ahhhh, wala… may naalala lang ako… Arvin… alam mo yung story ko na REVERIE diba?” tanong ko kay Arvin

“Oo… yung sa mall, nadumugan ng kotse, tapos…” biglang napahinto si Arvin sa pagsasalita at parang naintindihan nya ang ibig kong sabihin “What…. The…. Heck….” Sabi ni Arvin

“Oo…. I know… diba?” tanong kong muli sakanya… bigla akong napatingin kay Andrei at hindi ko mapigil ang sarili kong itanong sakanya na “Is your name John Andrei David?” tanong ko sa bagong kakilala naming

“Paano nyo po nalaman?” laking gulat ni Andrei

“This is weird…. This is really weird…. Wait”

Tumakbo lang ako… papalayo, parang kung anong biro ‘tong nangyayari ngayon, what the FUCK! Bakit ganun? Bakit ganung ganun yung mga nangyayari, shit! Tangina talaga. Maya maya ay sumunod nadin saakin si Arvin at agad nya akong nakita na nakatayo lang at nakasandal sa kotse ko

“Hey! Wag mo masyado isipin Gab, maybe, coincidence lang…. o baka naman…. Basta… I’m sure hindi naman ganun yun, basta! Wag mo na isipin yun Gab” sabi ni Arvin sakin

“What the hell naman kasi Arvin, iyung iyun, kung ano yung nasa story, iyun din…. What the heck… putangina… Arvin, bakit ganun, bakit parang takot na takot ako… bakit parang…. Pa…rang…. Ahhhhhhhhh PUTANGINA!!!!” sabay napadulas nalang ako dahan dahan paupo, lumuhod si Arvin para yakapin ako at i-comfort, I wanted to cry pero sobrang natatakot ako, parang mas natatalo nung takot yung pagtulo ng mga luha ko

“Gab! Kung ano man yan, nandito lang ako para sa’yo… okay? Wag mo isipin yun… wag” sabi ni Arvin saakin

Itinayo nya ako ng parang bata at sumakay kami sa kotse papauwi… hindi ko alam kung ano ang iisipin ko… may konekta ba ‘to sa halos araw araw na napapanaginipan ko? What the fuck! Tangina talaga…

Wala ako sa sarili buong gabi, pinagsisilbihan ako ni Arvin na para bang utang nya saakin ang buhay nya… Hayyyy… hindi talaga ako nagkamali sa bestfriend ko…. Hindi talaga… Arvin Thank you… Thank you… thank you…. Salamat…

Hindi ko napansin na nakatulog narin pala ako…

Pagkagising ko nalang, nakatirik na sa muka ko ang araw, at nakaupo si Arvin sa sofa na di kalyuan sa kama at nakatingin saakin

“Hey! Good morning” sabi ni Arvin saakin

“Goodmorning… Thanks… kagabi…” pasalamat ko kay Arvin

“Tigilan mo nga ako Gab… bestfriend mo ako… di mo kailangan magpasalamat” sabi nya habang malalim na nakatitig sa mga mata ko at nakangiti. “Best! Check the time, 12 na… duty pa natin ng 2…” sabi ni Arvin

Agad naman akong naghanda ng sarili ko para sa duty ko… Shit bigla kong naalala yung nangyari kagabi, at bigla ko ring napansin na hindi ko napanaginipan yung lagi kong napapanag inipan, that is so weird, pero siguro nga coincidence lang yun… pero hindi ko alam kung bakit hindi mawala yung takot, hindi ko maiwasang isipin na may kababalaghang nangyayari sa buhay ko… hay…. Di bale sabi nga nila, iwanan mo lahat ng problema mo pag nasa duty ka… kasi ang mga pasyente ang priority mo.

Sabay kaming pumasok ni Arvin, wala na ang pagkalutang ng utak ko, ready to take care of my patients, fresh, mamaya ko nalang poproblemahin yung mga problema ko. Pagdating sa Hospital ay agad naman kaming nag take ng Vital signs ng mga pasyente at nag charting, nagbigay ng meds, ward nurses lang ngayon hahaha, pa easy easy muna ng malayo sa ER.

Ng mag 6 na ng gabi ay nag aya na si Arvin na kumaen kami ng dinner, as usual sa canteen ng hospital, descent naman yung lasa ng pagkain, masarap, kaya okay narin na nadun kami, order ng chicken Adobo, 2 rice, at sprite na 12 oz. Haaay solb na ako dito. Habang kumakain kami ni Arvin ay todo ang ngiti nya saakin na para bang nangiinis…

“Oh? Ano nanaman yung nginingiti ngiti mo dyan?” tanong k okay Arvin

“Hahaha!” at tumawa lang ang loko

“WHHHAAAT?” pabirong pagalit na tanong ko sakanya

“Ang ingay nyo kasi” sabi nya

“Ha? Ano?” tanong ko sakanya. Ano nanaman yung pinagsasabi nitong kupal na to!

“Kagabi, bago ako dumating, rinig na rinig kayo sa hallway” sagot nya

“Hala! Ano yun?” tanong kong muli sakanya na parang nag tatanga tangahan

“Painosente! Hahahaha” sabi nya sabay halakhak ng malakas

“Oh? Inggit ka?” hindi ko na ideneny sakanya dahil bestfriend ko naman sya, oh sige na sya na yung nakarinig, nakakahiya rinig pala sa labas yung ungol ko tsaka ni Ron, hahaha, putakte, speaking of Ron, hindi parin sya nag tetext, naiinis na ako, text ako ng text di naman nag rereply, baka busy? Baka may ibang gusto? Baka hindi nya na ako gusto? O baka nawala phone? O baka ewan, syet naman! Bakit di pa sya nagtetext…. Iiiiihhhhhhhhh

“Ayiiiii! Sarap mo mag moan best” pabirong sabi nya “Hahahaha”

“Inggit! Di mo kasi ako natikman!” sagot ko sakanya

“Got no plans” mayabang nyang sagot

“Bleh! Inggit” pangungutyang sabi ko

Pagkatapos naming mag asaran at kuamin ng hapunan ay umakyat na kami para narin makapagtrabahong muli… Eto nanaman Vital signs, bigay ng medications, Mag charting, mag regulate ng IV, mag ayos ng mga nag back flow, hala! Basta, maya maya ay may isang lalaki na napansin ko na nakatayo samay harap ng station namin, agad ko naman syang nilapitan kasi gwapo, ay joke lang, kasi mukhang may kailangan

“Ano po yun Sir?” tanong ko sa lalaki

“Ahhhh, san po ba kumukuha dito ng death certificates?” tanong ng lalaki

“Ahhh tara po samahan ko kayo” sabi ko sakanya

Cute! Sige nga samahan ko, baka ma-develop, hahaha joke, sinamahan ko nalang sya kung san nya makukuha yung death certificate at tinanong naman sya ng staff dun kung kalian namatay ang pasyente

“Kagabi lang po” sabi ng lalaki

“Ahhh pangalan po?” sabi ng naka duty na staff nurse

“Jedrich Sarmiento po” sabi ng lalaki

Pagkatapos ay may isa nanamang gwapong lalaki ang pumasok sa may office na yun at mukhang may aayusin din doon

“Miss dito po ba yung kuhanan ng Death certificates?” tanong na kadadating lang na lalaki

“Opo! Dito po Sir, pangalan po?” tanong ng Nurse

“Karl john Ronquillo po” sabi ng kadadating na lalaki

Bigla ko nanamang naisip yung mga stories ko, yung Love for life at yung Let it fall, kaparehas nanaman ng pangalan, pero nga pala yung sa Reverie coincidence lang naman talaga siguro yung, imposible naman na yung dalawang lalaki na to ay nagngangalang Kevin at Robi. Imposible

Nataranta ako hindi ko alam kung bakit


Parang gusto ko tanungin sakanila yung pangalan nila…


Parang may nagtutulak saakin na gawin ko yun


Hanngang hindi ko na mapigilan ang sarili ko



“Kayo si Kevin tska si Robi?” tanong ko sa dalawang lalaki

“Oo” sabay naman nilang sagot

“Paano mo nalaman?” tanong nung Robi

“Ahhh, basta…. Ahhhh shit! Tangina…. Can we talk?” tanong ko sa dalawa

“Sorry marami pa akong gagawin eh Kuya, pasensya na po “ sabi ni Kevin

“Sorry din may kailangan pa ako ayusin” sabi naman ni Robi

Ahhhhh, ano ba yan, kailangan ko malaman kung sila nga itong dalawang ito, at bakit parang nangyayari nanaman ang coincidence daw na nangyari last night kila Andrei…. Shet!

“Please! Kahit sandal lang, please lang” sabi ko sakanila

Pumayag naman nila na hingin ko ang oras nila kahit sandal lang at tinanong ko ang mga tanong na hindi ko alam kung bakit gusto kong itanong sakanila

“Your Kevin right? Isa kang Photographer?” tanong ko kay Kevin

“Oo, wow! Manghuhula ka ba? Kanina pangalan ko! Ngayon profession ko?” tanong niya

“No… no… basta… Boyfriend mo si Karl right? And he died because of cancer? Nagkakilala kayo sa isang shoot nyo for a clothing company, tapos you fell in love with each other?” tanong ko sakanya

Hindi naman nakasagot ang lalaki at tumingin lang saakin na parang nagtataka, I did not waste my time I asked Robi about some other stuffs about sa story ko na Let it fall

“Your Robi? Right? And you hated the rain…. Dati? Pero Jed made you realize na kailangan natin ang ulan… and then he died out of a heart failure…? Right?” tanong ko sakanya

Sanadaling tumulala saakin si Robi at parang nagtataka na alam ko ang mga bagay bagay na iyon. Then after sometime he spoke

“How did you know that?” nagatatakang tanong ni Robi

“It’s hard to explain, pero…. Sobrang hirap talaga, baka hindi kayo maniwala sa sasabihin ko…. Lahat ng nangyayari sainyo… naisulat ko na sa Blog ko…” seryosong sabi ko sakanila

Sandaling bumalik lahat ng mga problema ko saakin.. Shit what is happening? Bakit lahat ng mga namatay sa mga naisulat ko sa Blog ko, namatay nga, at hindi lang yun, lahat ng characters na kasama nung mga namatay na iyun, totoo, what the hell…. Hindi ko maintindihan lahat ng ‘to, I want to get crazy pero hindi ko magawa... I’m already too crazy para maging crazy pa lalo… PUTANGINA…

Ano yung nangyayari… Hindi ko maintindihan…


(to be continued....)

Tuesday, February 1, 2011

MODIFATE (5)- The Start Of The END



Sorry sabi ko pa naman sa teaser eh 9:00 ng gabi... sorry sobrang late, may inasikaso pa akong ibang ieedit... ETO NA! ang simula ng lahat... simula ng pagbabago... :) sana magustuhan nyo, at sana abangan nyo ang huling 4 or 5 chapters ng MODIFATE< di ko kasi maayos yung segmenting ng Chapters, kaya 4 or 5 siguro ang natitira...

Here it is.. enjoy

_____________________________________________________________________________________

"Death is inevitable... but Life- it's the tricky bit where unexpected things happens

“Surprise, I’m back” masayang bati ni Arvin

“Oh? Bat ka bumalik?” tanong ko sakanya

“Ayos na! yung emergency! Syempre papabayaan ko ba kayo ni Ron dito, eh alam ko naman na hate mo yan” sabi nya sakin

“Hmmmm… nako Bino! Lintek ka talaga! Puta! Hahahaha” pabirong inis ko sakanya

Ayun! Putangina! Sarap na eh, di ko man lang nadilaan yung leeg nya, fuck, yun yung hinihintay ko kanina pa, puta! Puta! Puta! Tigas na tigas parin ako hanggang ngayon, buti hindi tumitingin sa baba si Arvin, hahaha

“Oh Arvin buti nakabalik pa” sabi pa ni Ron, hmp! Plastic, alam ko nanghihinayang ka na di mo man lang nakita yung etits ko! Hahaha

“Oo! Iiwanan ko ba naman kayong dalawa!” nangiinis na sabi nya…

Ayun! Masayang masaya ang gabi, ni hindi ko man lang mahawakan si Ron kasi lagi sila nagkukwentuhan ni Arvin… Ayun na eh, hahaha, ayun na talaga eh… hahahaha puta naman kasi oh!

Nakatulog narin kami after a while, magkatabi kami ni Arvin matulog, at si Ron nakatulog nalang sa may couch sa loob ng kwarto.

“Andyan na….. Andyan na……….. BWAHAHAHA BWAHAHAHAHAHA”

Nagising nanaman ako sa kaparehong panaginip na ilang gabi na sunod sunod ko nang napapanaginipan, fuck naman! Ano ba yun? seriously I don’t know

Pagkagising ko ay agad ko namiang hinanap si Ron, awwww bakit wala na sya, tapos saka ko lang napansin na andami na palang nagtext sa phone ko, pagkabukas ko ng inbox ay nakita ko ang 3 messages mula kay Ron, at yung iba, deadma nalang

“Gab, I hv 2 go, d n kta ngxng, kxe lam q nmn, l8 ndn tau nk2log, thanks” sabi sa isa nyang text

“I’m going 2 davao btw, c u soon nlng, my emergency lng dn eh” sabi sa isa nya png txt

At ang hindi ko kinaya, ang huling text nya sakin, hayyyy…. Sabi ko na nga ba…. Sabi ko na nga ba….



ASSUMING NANAMAN AKO!

“xori bout last nyt, d q intnxon yun, ndla lng aq, xori tlga, I wnt us 2 b frends, nd un lng gx2 q, bka po ngexpect k… im xori if im 2 showee, gnun lng aq sa lhat”

SHIT! No way, bakit ganun, pangit ba ako? Bakit lahat sila hindi ako gusto? Bakit lahat sila hindi ako kayang mahalin? Bakit lahat ng taong hinanda ko na sarili ko, wala lang pala talaga, putangina! Assuming kasi ako, masyado na, masyado na talaga, but there’s something, hindi ko alam kung ano, basta, there’s something kay Ron na alam ko hindi yun yung ibig sabihin ng text nya. O baka eto nanaman ang pagka assuming ko, basta! Alam ko he likes me, alam ko yun, I have to find a way para malaman ko kung ano ba talaga, kasi marami naming reasons kung bakit masasabi nya yun, baka nahihiya, ayaw ma turn off ako, o kaya man hindi lang ready, o kaya man akala nya kami ni Arvin, FUCK! I have to know kung ano ‘to!

Pumasok kami ni Arvin ng alas 2 ng hapos para sa 2-10 naming shift, naligo, nagbihis nanaman ng all white na pag uwi mamaya dudumi din naman, sumakay sa kotse, papunta sa hospital, at pagkadating palang namin, ay ang dami ng naendorse saming trabaho. Haaayyy! Namimiss ko si Ron, Fuck!, namimiss ko sya… haha parang tanga lang eh no

Bandang alas 5 ng hapon ay may nag bigay ng DNR order para sa isang pasyente, ayaw nadin ng pasyente na mahirapan siguro, kaya nag pasya ng Do not Resusitate, hayyy, ayun bandang 6:30 ng gabi ay namatay nadin yung pasyente, normal lang! ilang beses nadin ako naabutan ng namamatay sa shift namin, di ko na nga mabilang, dapat pala nag rerecord ako, para masaya lang

May nag cardiac arrest din ng bandang 8:00 ng gabi, ayun, tigok, kawawa naman.

It’s almosts 10 kaya nag ayos narin kami ni Arvin para makauwi na kami… hay hanggang ngayon hindi parin nagtetext sakin si Ron, kalungkot naman

“Best, sasamahan mo ko?” tanong ni Arvin sakin

“Hala ka! Saan?” tanong ko sakanya

“Dun s aka-meet ko!” sabi nya, sabay ngiti sakin

“Oh? Nice, sige sige” sagot ko…. Sige sige…. Kahit nasasaktan ako, joke, wala ka na ekis ka na, may bago na kong love, hahaha parang bata

Ewan ko kung saan ako dadalin ni Arvin, basta sumama nalang ako, titignan ko kung mas worth it ba yung ipapalit nya saakin, hahaha joke, syempre ako ang bestfriend, dapat makita ko yung future girlfriend nya. We drove over to some place in Manila, na wala talaga akong idea kung saan, first time ko makita ang lugar na yun, tagong tago sa mundo, hahaha

Huminto si Arvin sa isang kanto doon at nakita ko na may babaeng nakangiti na di kalayuan samin, imposibleng nakita nya kami, kasi tinted yung kotse, hahaha, ewan, baka baliw

“Best! Ayun sya oh!” sabi sakin ni Arvin

“Ahhh, ganda!” yun lang nasabi ko, hahaha pahiya ako, sya nga pala, siguro naramdaman nya na si Arvin yun, ewan, edi sya na nga, sya na ang maganda, sya na ang bida, hahaha joke, sobrang ganda pala nung future girlfriend ni Arvin, wala lang. Lumabas na kami ng kotse para I meet yung babae at pagkababa ay agad bumeso si Arvin dito

“Ahhhh, si Gabriel nga pala, bestfriend ko” pakilala sakin ni Arvin sa babae nya

“Gab, this is Jaenily, yung babe ko, hahaha” pakilala nya naman sa babae nya sakin… hahaha muntanga lang

MUNTANGA- mukang tanga hahaha

“By the way, ano nga palang problem bakit di ka nakapunta ng Morato” tanong ni Arvin sa babae

“Kasi nga, may problem dito, namatay yung pinsan ko eh” sagot ng babae

“Aw! Sama naman nun, sorry, baka naiistoorbo ka namin” sabi ni Arvin

“No! okay lang, I want you to meet my best friend din naman eh, nandun sya sa burol” sabi ng babae

Naglakad kami ng di kalayuan ng makarating kami sa isang bahay na may tolda, yes! Tama! May patay nga, nakaburol sa bahay, oo, sa bahay kasi hindi pwede sa daan, hahaha muntanga nanaman. Wow, mukhang mayaman yung namatay, ganda ng bahay, ang laki. Pinapasok kami ng babae ni Arvin sa bahay ng pinsan nila at umupo lang kami sa isang tabi at naguusap si Arvin at yung Jaenily, naglilibot libot lang ang mata ko sa kapaligiran habang busy na nagkukwentuhan ang dalawa, nakita ko yung asong nag sesex, yung mga nagiinuman sa gilid, yung nagsusugal sa may di kalayuan, yung mga naglalaro ng sakla, iba talaga ang tradisyon ng burol ng pinoy, mayaman na nga, may mga ganito paring pangyayari. At napalihis yung tingin ko sa pangalan ng pinaglalamayan naming ngayon

“Lance Angelo Reyes”, 19 years old, wow! Ang bata pa nung namatay, kawawa naman, marami pang pwedeng mangyari sa buhay nya namatay na kaagad, maya maya lang ay may isang lalaking nakaitim ang lumabas sa bahay

“Bespren, san ka galing” tanong ng babae ni Arvin sa gwapong lalaking lumabas

“Ahhh, CR lang bestpren, sumama ng unti yung… ano ko.. haha” sabi ng lalaki

Agad naming tumayo si Jaenily para ipakilala saamin ang bestfriend nya

“Ahh, Arvin, Gab, this is Andrei, bestfriend ko” pakilala nya

“Nice to meet you po” sabi nung Andrei

Naalala ko tuloy yung kwento kong REVERIE, yung lalaking nananaginip ng mga bagay na nagkakatotoo, wala lang, they have the same name, Andrei at Lance, hahaha, wala lang coincidence lang, hahaha muntanga nanaman.

“Kawawa nga si pinsan eh, kakauwi lang nyan last year dito sa Pinas, namatay na agad sya” sabi ni Jaenily

“Ano bang kinamatay nya” tanong ni Arvin

“Na dumugan sya ng kotse, ayun… buti nga ‘tong si Andrei, hindi napuruhan eh, magkasama silang nadumugan ng kotse, pero si Andrie nakaligtas”

Natulala ako for a while habang sinasabi ni Jaenily yun, coincidence? What the heck! Eh eksaktong eksakto yung nangyari dun sa Lance na nakaburol ngayon dun sa Lance na nasa istoryang REVERIE na sinulat ko, that can’t be true, kahit yung supporting details andun, si Andrei, yung mahal ni Lance, si Jaely, yung bestfriend ni Andrei, which is Jaely nga lang yung pangalan nung babae sa story ko. Naalala ko na umuwi nga pala si Lance galing ibang bansa sa story ko kaya sila nagkakilala ni Andrei…

What the heck, that is so weird… so so so….. so weird…..

(to be continued...)

Monday, January 31, 2011

MODIFATE- the intense half




_____________________________________________________________________________________


And here's the other 4 parts of the story, chapter 5, 6, 7 and 8... :) pero starting from chapter 5, sana magustuhan nyo... :) Subaybayan nyo na lang ang magiging turn out ng story ni Gab, ni Arvin, ni Ron at ng mga taong parating sa buhay nila... na kahit ako habang sinusulat ako na eexite ako kung anong next na susulat ko, hahaha parang tanga eh no?

see you @ my BLOG and BOL tomorrow February 1, 2011, 9:00 pm

ARE YOU READY?

BLOG: gabrielfads.blogspot.com
FB: gabifad@yahoo.com

Saturday, January 29, 2011

MODIFATE- ready for the 2nd wave?




Who's ready for the 2nd wave of MOdifate?


Ready to know Gab's secret.... na kahit syqa hindi nya rin alam... :) then see you tomorrow in my blog and BOL

www.gabrielfads.blogspot.com

FB: gabifad@yahoo.com

MODIFATE (4)- Overnight




This is chapter 4.... malapit na ang BIGGEST revelation... hahaha... eto last relax na chapter... :) Hahaha, thanks sa lahat ng nagbabasa.... :) salamat na salamat talaga... eto para sainyong lahat


BLOG: gabrielfads.blogspot.com
FB: gabifad@yahoo.com
_____________________________________________________________________________________

"Sex is not a sin..... if love is in between"


“No! si Arvin nandun, dun din mag stay yun tonight I’m sure” sagot ko sakanya

“Ahhhh, hindi ba ako hindrance dun?” tanong nya

“Hala! Bakit?” tanong ko sakanya

“Sa inyo ni Nurse Arvin” sabi nya

“Loko! Bakit naman magiging hindrance ka?” sagot ko

“May something kayo ni Nurse Arvin?” tanong nya saakin

Hala! Impokrito! Lumalabas nanaman yung pagiging lintek nya, pero this time, hindi ko magawang magalit, parang basta! So ibig sabihin nyan, alam nya nga na bi ako from the start, okay! Ano bay an ano ibig sabihin nun, sya rin ganun? Ayoko mag conclude

“Hala ka! At bakit mo naman natanong yan! Wait….. sagutin ko na din! WALA!!!!” sagot ko sakanya

“Wala! Kala ko lang… That’s nice” sagot nya

“Nice ang alin?” tanong kong muli sakanya

“Wala! Hahahaha, masyado ba akong judgemental sa sinabi kong yun?” tanong nya sakin

“Hindi naman! It’s nice naman na you know kahit di ko sinasabi” sabi ko sakanya

“Bisexuals can smell kung bisexual ang kausap at kasama nya” sagot nya sakin

Oh ayan! Di na ako assuming, sya na mismo nagsabi! Bi sya, okay! Chance chance, chance layuan mo ako, tukso, layuan mo din ako, landi, lalo na ikaw, layuan mo ako

“So? Pati pala ikaw ah!” sabi ko sakanya

“Oo! And I’m proud to say that I’m one hot Bi” sabi nya sakin sabay halkhak ng napakalakas

Ewan ko kung bakit yung angas nya ngayon hindi nacoconvert sa inis, basta, baka talagang adik lang ako to think na ganun nga sya kayabang, baka ganun lang talaga sya (haha! Ngayon may reason na yung yabang nya) Hayyy! Nako naman

“Nako! Hahaha, gwapo mo ah” I told him sarcastically

“I know” sabi nya

Hahaha. Basta tawa lang kami ng tawa on the way sa condo ko, hay, can’t wait to spend the night with him, matutulog lang naman kami kami, wala naming malisya, hahaha, bakit ba?

Pagdating naming sa condo, park lang ng kotse, tinulungan ko ulet sya makababa at inakbay ko syang muli sakin para makalakad sya, sakay ng elevator at pagdating sa harap ng kwarto ay naabutan naming si Arvin na nanood lang ng TV at naka boxers lang… Whoooot! Hot!

“Oh? Di mo pa nahahatid pasyente mo?” tanong ni Arvin sakin

“Ahhh, he’ll be staying here best, wala kasama sa bahay, kawawa naman” sagot ko sakanya

“Wow! Machong macho si Nurse Arvin ah, pwede ka rin po palang mag model dun sa amin Sir” sabi ni Ron

HALA KA! At nagustuhan pa yata yung katawan ni Arvin. Lintyak na yan! Sandali lang!

“Arvin, bantayan mo si Ron, liligo lang ako, init eh” sabi ko

“Lameg nga eh, lameg lameg ng AC eh” sabi nya

“Bakit ba naiinitan ako, ikaw nga nakhubad pa dyan, diba mainit?” sabi ko

“Oo, sige ako bahala kay Ron, babaliin ko lalo yung buto, hahahaha” pabiro nyang sabi

“Loko! Subukan mo, babaliin ko yang etits mo!” pabiro kong banat sakanya

Tawa lang ng tawa si Ron sa kulitan naming dalawa ni bestfriend, ayun oh! Naaliw ko siya… hahaha wait, plano plano! Maghuhubad ako, tapos magtatapis lang, tapos kunyare kukuha ako ng something sa labas para makita nya rin yung katawan ko… hehehe

Pasok sa kwarto, tanggal ng Top, tanggal ng pants, at sabay tapis, at isang malalim na hinga sa paglabas ko. Hahahaha, pagkalabas ko a nagkukwentuhan na si Arvin at si Ron at parang walang nakikita nung paglabas ko

“Arvin, nakita mo yung phone ko?” tanong ko sakanya

“Hindi Best” sagot nya

Napatingin saakin si Ron, at lintek! Deadma yung katawan ko! Hala ka!

Ayun FAILED…. Haaaayyyyy…. Effort pa ako, wala naman palang mangyayari

Dumeretso nalang ako sa CR para narin makaligo, pagkatapos ay nagbihis at nagpagwapo… andyan kaya yung crush ko! Nasa labas… hahaha at ngayon turned out crush ko pa tong si Asshole… hahaha

PAglabas ko ay naabutan ko pa na nagkukwentuhan si Arvin at Ron… malandi… nagtapat na sa babae nyang gusto, nilalandi pa si Ron, hahaha joke, pagisipan ba naman ng masama yung bestfriend

“Oh? Kamusta kwentuhan?” tanong ko sakanila

“Ayus lang naman” sagot ni Arvin sakin

“Hapon pa pala yung work nyo bukas ni Nurse Arvin noh?” sabi ni Ron

“Oo! Wala kayong photoshoot eh, kaya sa hospital kami duty bukas” sagot ko sakanya

“Ahhh, I’ll just look forward sa next shoot namin, para andun ulet kayo ni Nurse Arvin” sabi nya]

“Hahaha! No need, one text away lang naman kami ni Arvin, ayos lang yun” sabi ko sakanya sabay ngiti ng malaki para magpapansin… hahaha

“Thanks ulet” sabi ni Ron

Ewan ko kumikislap yung ngiti ko pag nag papasalamat sya sakin, kahit for no reason, basta, basta! Haha, maya maya nag ring yung phone ni Arvin at mukang emergenvy yung pinaguusapan nila

“Wait wait, I’ll be there okay?” sabi ni Arvin sa kausap sa phone….. “ahhhm guys! May emergency sa bahay eh, okay lang maiwan ko muna kayong dalawa?” tanong nya

“Ahhhh sure, kita nalang tayo bukas” paalam ko sakanya

“Ingat ka po Nurse Arvin” sabi ni Ron

“Haha! Arvin nalang ano ka ba? Oh pano? Mauna na ako” paalam nya saamin

“Sige best, ingat ah” paalala ko sakanya bago sya umalis

“Arvin, ingat” paalam din ni Ron sakanya

Umalis si Arvin at naiwan lang kaming dalawa ni Ron sa kwarto, tahimik lang kaming dalawa na nanood ng TV, maya maya rin ay kinamusta ko ang dinadaing nya kanina

“Ron? Musta na yung masakit sa’yo kanina? Masakit parin?” tanong ko sakanya

“Mmmm, hindi na masyado, nakakalakad na rin naman ako eh” sagot nya

“Edi ayos pala, na stress lang yan” sabi ko sakanya

“Thank you…” pasalamat nya saakin sabay tingin sa mga mata ko ng malalim…

Nahihiya ako na titigan sya pero wala na akong magawa dahil dinadala ng mga mata ko ang sarili nito sa direksyon ng mga mata nya. Ewan ko kung bakit ganun nalang makatingin sakin si Ron, shit ka! Wag mo ako titigan ng ganyan. Tinitigasan ako seriously… hahaha ang libog ko anu bay an

“Gab?” mahina nyang bulong

“Oh?” mahina ko ring sagot

“Thanks” sabi nya

“For what?” tanong ko

“For taking care of me” sabi nya

“Wala naman yun, trabaho ko yun” sagot ko

“Salamat padin” pasasalamat nyang muli

Bigla nyang ibinaling ang tingin nya papalayo saakin at tumingin sa telebisyon at nanood nalang ng LOST, I was bit disappointed, kala ko kasi hahalikan nya ako, oh shit! Assuming nanaman kasi ako, pero meron talagang something sa tingin nya na yun eh, para bang gusto nyang may gawin sakin…. Basta ganun, baka nahihiya? Kasi gwapo ako (weh? Nagbuhat ng sariling bangko) hahaha, o baka naman gusto nya ako mauna… Puta! Game! Lumapit ako sa may kaliwang tainga nya at bumulong ako

“Ron” bulong ko sakanya

Pag ka harap nya saakin ay agad ko naman idinik at mga labi ko sakanya, whoa! And the best part, hindi nya ako pinigilan, he fought back, I can feel his tongue, sobrang sarap nya humalik, parang nag training, parang naghanda, parang inexpect nya na hahalikan ko sya… we were kissing so hard na halos mawala na ako sa totoong mundo… Nagulat ako when he switched his lips sa neck ko, whoa! I can’t help but moan, ahhhhhh, ang sarap nya humalik, fuck, dindilaan nya yung neck ko, sobrang sarap, fuck, sobrang galing, wala aong nagawa kung hindi itingala ang ulo ko at damhin ang sarap ng paghalik nya sa leeg ko, Fuck, Ron was hot, I can’t wait for my turn to lick him all over, ahhh, then he was licking my pelvic part kahit may suot suot pa akong shorts. Ahhh, shet! I know he can feel the bulge in there now, tigas na tigas na ako, ang galing ni Kupal! Putangina.

Tumaas sya ng bahagya at kinagat ang dulo ng suot kong T-shirt, dahan dahan nya naman itinaas ang T-shirt ko habang nakatingin saakin at nakangiti, nakangisi lang ako sakanya at hinawakan ko ang likod ng ulo nya, nung kalahati nya ng naitaas ang suot ko ay agad nyang dinilaan ang gitnang parte ng tyan ko… Ahhhhh, I could not help but moan… Shet! Ahhhhh, sarap nya talaga… fuck

What’s the worst na pwede mangyari? Ang may umistorbo

Tok Tok Tok….

Putangina naman! May kumatok pa… patuloy parin sa paghalik saakin si Ron pero kailangan ko sagutin ang pintuan at baka mamaya importante yun


(Itutuloy...)

Friday, January 28, 2011

MODIFATE (3)- Twist of Fate




Sinong mahilig sa mga first impressions? hahahaha, kung ikaw mahilig, pareho tayo, pero wala naman tayo magagawa eh, it comes naturally, kasi you can't not make one sa pananaw ko, basta, ewan, meron sigurong iba kaya nilang hindi gumawa ng first impression, I just don't know how...

Anyway, sa lahat ng sumusubaybay, maraming maraming maraming maraming maraming salamat... hahaha... thank you sa mga time na ginugugol nyo para basahin yung mga stories ko... thank you thank you thank you.... btw eto na CHAPTER 3.... sana magustuhan nyo

nga pala pa follow naman ng blog ko for updates, at kung gusto nyo na sunod sunod na yung mga basa nyo and kung nagustuhan nyo yung story na to and hindi pa nababasa yung ibang works ko, here's my blogspot, and sana i follow nyo po

BLOG:
FB: gabifad@yahoo.com
_____________________________________________________________________________________

"You never get a 2nd chance to make a 1st impression... So Don't make one if that would just close the doors for you and the one your making a first impression with... you'll never know what's in store for the both of you..."


After a long drive with matching shocking revelations… hehehe lintek yang si Arvin, may mahal palang iba, haaayy! Okay lang yun, I’ll just be happy for him.

Pagkadating naming sa site ng shoot ay agad naming binaba ang gamit namin, nagstay sa isang tent na ginawa para saming dalawa ni Arvin, lahat ng sasakit ulo, masusugutan, mag kaka edema, magpapalaglag, magpapaanak, magpaparaspa, mang hihingi ng Valum, kakain ng bubog, tatalon mula sa 28th floor ay dadalin saamin, hahaha exagg… joke lang, basta iyun ang role namen sa shoot na yun, hahaha, so habang wala pa kaming pasyente (How I wish na wala, at kung meron man, please wag si Ron!) labas ko muna yung laptop ko, type muna ng Fragmented… Ang newest story na pinagkakabalahan ko. Natapos at natapos ko ang story na puro minor lang naman ang naging kaso duon, mga sumakit yung ulo dahil sa init, nasugatan sa tuhod dahil nadapa, haha parang bata, tapos mga nag papa BP, hahaha, wala na akong magawa since tapos ko na yung story kong Fragmented, maya maya ay parang may mga nagmamadaling tao sa labas patungo saamin, putakte! Malayo layo palang nakikita ko na kung sino yung buhat buhat ng tatlong lalaki, si Ron, ina nya! Karma, parang sakit na sakit ang loko

“Oh? Ano nangyari dyan?” tanong ni Arvin sa mga kasama ni Ron

“Nadulas, nabalian yata ng buto, hahaha” pabirong sabi ng isa sa mga kasama nito

Tsk tsk tsk… Karma! Karma! Ang yabang nya kasi, oo gwapo sya pero hindi reason yun para maging mayabang, hmp! Kainis, hahaha

“Gab! Asikasuhin mo muna to, may pasyente pa ako dito” sabi sakin ni Arvin

Sabay isang malupet na tingin ang binigay k okay Arvin, tarantado yata to, at sakin pa ipapalaga yung mokong na yun, eh kung lalo kong baliin yung buto sa may puwetan nya! Lintek sya! Hahaha,

“Ahhh, ako nalang mag alaga ng pasyente mo! Ikaw na bahala dyan” pabulong kong sabi kay Arvin

“Di pwede bui! Pasyente ko ‘to… alagaan mo na si Ron, di ko forte yang pag massage sa mga sprain, strain o bali, ikaw bahal dyan, na stress lang muscles nyan sa pwet, kaya mo na yan” sabi nya

Putakte! He left me with no choice, sige na! ano pa bang magagawa ko, as a nurse, we have no right to choose our patients, puta! Sige for the sake of my proffesion na lang. Lumapit ako samay kinakahigaan ni Ron at ngumiti nalang dito kahit hindi ko sya gusto ngitian

“Oh? San masakit?” tanong ko sakanya

“Dito…. Ahhhh…. Samay parting likuran malapit sa may puwet” sabi ni Ron sakin

“Sabihin mo pag masakit pag nilagyan ko ng pressure ah” sabi ko sakanya, hinawakan ko ang samay parte ng sumasakit sakanya at panay naman ang daing niya… bwahahahaha… sinadista… hehehe pero kahit papaano naawa din naman ako sakanya, masakit talaga, parang namamaga na nga yung parting iyun, nakakhiya mang tignan kailangan ko tignan kung may pasa ito, kaya’t nahihiya man ako syang tanungin, sige na lang ako

“Tignan ko lang kung may pasa ahhh?” sabi ko sakanya

“Sige lang” sabi nya

Marahan ko naming ibinaba ang shorts na suot suot nya, at parte ng kanyang kanang likurang bahagi ay nakita ko, Whoa! That’s hot, he’s hot, tapos ang harot ko, hahahaha, puta! Ang puti ng ano nya, aiiii, puta focus Gab Focus! Nakita ko na medyo nag uube nga ang parting iyon kaya’t itinaas ko na lang muli ang shorts at baka sabihin nya ay pinagnanasahan ko na sya

“Ano? May pasa?” tanong ni Ron

“Meron eh, ano ba kasi nangyari?” tanong ko sakanya

“Eh, madulas kasi yung tinatapakan kong bato, ayun tanga tanga, nadulas ako, ang sakit, hahahaha” sabi nya at sabay mahinang tawa

That was the first time that I saw Ron with a funny laugh, kasi usually nakikita ko syang tumatawa pag may mga niloloko sila ng mga co-models niya, o may mga kalokohan silang ginagawa, pero iba yung tawa nya nung mga oras na iyun, na konsensya tuloy ako na pinatay ko yung kapangalan nyang character sa Fragmented, hahahaha, he’s so cute. Ang cute cute nya, para tuloy nasasapawan nun yung first impression ko sakanya, basta, ewan ko kung bakit ako ang nag initiate ng usap naming dalawa

“Pahinga ka muna dyan Ron, okay, lagyan nalang natin ng ice pack yan ayt?” sabi ko sakanya

“You know me?” tanong nya saakin

“Oo naman! Halos lahat naman kayo kilala namin, kaya ayun, eh ako kilala mo?” tanong ko sakanya

“Si Nurse Gab” maikling sagot nya sabay ngiti saakin ng isang malupet

“Haha, Gab lang, talagang may Nurse pa” sabi ko sakanya

“Bakit? Nurse ka naman talaga ah” sabi nya saakin

“Oo nga! Pero Gab nalang, please?” sabi ko sakanya sabay bitaw ng isang matamis na ngiti. Then he smiled back at me at lumingon sa kabilang direksyon na parang nahiya sa ngiti nya. Whhhhhaaaaaahhhaaat! What’s happening! Ang cute cute nya sa paningin ko ngayon. Gusto ko sya hubaran kahit may pilay sya, ang sarap nya halikan… hahaha… ang sarap ko sapakin! Ang landi ko!

“Thanks Gab ah” pasalamat nya sabay ngiti saakin

“Para saan?” tanong nya saakin

“Sa pag aalaga, sa ice pack, sa smiles” sabi nya sakin

Shoot! Shet! Shat! Putangina, ewan ko para akong tanga, simpleng ganun kinilig ako bigla, putaena naman oh! Ang cute cute nung pagkakasabi nya nun, na parang may gusto sya ipahiwatig, ayyyy nako! Papatulan kita Ron wag mo ako ululin. Hahahaha

“Ahhh, wala yun, trabaho ko yun” sagot ko sakanya

“Gab? Pwede ko bang mahingi yung number mo?” tanong nya saakin, kilig, putangina

“Ahhh, wait, eto oh” sabay bigay ako ng number ko haaay “Text mo ko ah, wag nga lang chain message” pabiro kong dagdag

“Haha! Oo naman! I would, thank you ulet” sabi nya saakin

Natapos ang araw ko sa kwentuhan lang namin at everytime napapatingin ako kay Arvin ay pabiro itong kinikilig at tinatawanan ako ng walang sound, hala ka! Ano ba naman kasi yan Ron, ang harot harot mo, nahuhulog tuloy ako bigla bigla nalang hahaha.

Time to go home

“Paano ka nga pala uuwi Ron?” tanong ko sakanya

“Ahhhm! Di nanaman masyado masakit, siguro kaya ko na magdrive?” sabi nya

“Hala ka? Paano kung may mangyari sa’yo? Di ko kaya” pabiro ko’ng hirit sakanya

“Hahaha! Bakit hahatid mo ba ako?” tanong nya saakin

“Ahhhhmmm…. Paano yung kotse mo? Iiwan mo dito?” tanong ko sakanya

“Nope! Kaw mag da-drive! Hehehe” sabi nya

Serious ba? Ahhhhmmmm sige…. Hahahha ano ba yan ang kupal kupal ng mga nangyayari, parang tanga lang

“Ahhhh! Ayos lang, sige sige! Di naman kita pwede pabayaan” sabi ko sakanya sabay bitaw ng killer smile, hahahaha, ano bay an ang landi ko

“BINO!!!!” sigaw ko kay Arvin

“Oh?” sagot ni Arvin sakin

“Kaw muna mag drive ng kotse? Ayus lang? hatid ko ‘to eh” tanong ko sakanya

“Oh sure best! Walang problema, Walang wala! Go ahead” sabi nya

Okay all set, hahatid ko nalang si Ron sa bahay nila, ayiiiii kilig, tapos wish ko maghilom na tapos aayain nya ako magpahinga muna sakanila, tapos hihiga ako sa kama nya, tapos maya maya tinatanggal nya na yung damit ko tapos hahalikan nya ako, tapos tinatanggal nya na yung pants ko, tapos magigising ako sa ilusyon ko ngayon din! Hahahaha. Puta Ilusyonadong Bi! Puta hahaha

“Arvin, kita nalang tayo sa place ko? Eto susi oh, sure naman mauuna ka dun eh” sabi k okay Arvin

“Sure sure! Manginginain nadin ako dun ah!” pabirong sabi nya

“Oo! Ge! Ubusin mo lahat ng stocks dun kung kaya mo!” sagot ko sakanya Wala ako pakialam, kasama ko si Ron, hahahahaha

Nakapag pack up narin kami ng gamit then inakbay ko ang kamay ni Ron sa balikat ko para makadikit ako sakanya, joke, para matulungan ko sya papunta sa kotse nya. Pagdating sa kotse nya ay umupo na sya sa harap at sabay umikot na ako papunta sa driver’s seat para makaalis na din kami

“Oh! Tara na?” sabi ko sakanya

“Yah! Tara!” sagot nya

On the way pauwi ng manila, nagkakwentuhan kami ni Ron, simpleng mga bagay bagay lang, mga likes and dislikes, mga favorite color, favorite food, subjects na hate, favorite quote… joke… hahahaha… mga common interests lang, mahilig pala si Ron mag model kaya ito talaga yung fit para sakanya, at ako naman mahilig mag landi, kaya sakto rin ako sa posisyon ko. Hahaha

Naputol yung usap naming ng may tumawag kay Ron, matahimik lang akong nag drive habang naririnig ko ang usapan nila ng sa tingin ko ay Nanay nya, kasi Mama ang tawag, basta, iyun nay un

“Ahhh? Ganun po ba? Oh sige po Ma, ingat po kayo” narinig ko na sabi ni Ron sa kausap nito

Pagkababa ng telepono ay agad nyang sinabi sakin na ang Mama nya nga daw ang kausap nya at ng matanong ko kung ano ang napagusapan nila ay aalis pala sa bahay nila ang mga magulang nila para pumunta sa isang out of town meeting, wooow! Naiisip mo ba ang naiisip ko isip? Hahaha

“Oh? Ganun? Paano yan? Wala kang kasama sainyo?” tanong ko kay Ron

“Oo! Pero ayus lang yun” sagot nya sakin

“Ehhhh, pano yang ano mo! Yung bali mo! Hahaha” sabi ko sakanya

“Ako pa? kaya ko to” matapang nyang sagot sakin

“Hey? You wanna stay at my place tonight?” kinikilig kong tanong ko sakanya

“Tayong dalawa lang dun?” tanong nya saakin

Wow! Nagulat nalang ako sa tanong nya na yun. Pero naisip ko simpleng tanong lang naman yun, pero basta iba yung tono ng naiisip kong pagkakasabi nya ng bagay na yun! Parang may halong ka maniac-kan, hahahaha basta para tuloy akong tanga… Hala… tonight’s gonna be a good night

(to be continued)

Thursday, January 27, 2011

MODIFATE (2)- A Storical Conversation




ISang maikling 2nd chapter... sorry medyo maikli... panget kasi pag inextend ko pa... basta I'll just post the next chapter ASAP... sana magustuhan nyo ang 2nd chapter....

Watch out for the coming Chapters... :)

SALAMAT SA LAHAT ng sumubaybay ng 1st chapter.... :) thank you.. thank you... thank you....

_____________________________________________________________________________________

"Writers share their stories to impart their knowledge... to share their great imagination... but to inspire is their number one mission"

Ikinuwento ko sakanya ang Love for Life, yung storya ko tungkol sa isang photographer na nainlove sa isa sa mga models nya, photographer na nagngangalang Kevin na sobrang dami ng bisyo, at isang tao lang ang nakapagbago sakanya, si Karl, isang model na may cancer, na nagpaliwanang kay Kevin na sobrang halaga ng buhay, na kailangan I treasure yung buhay kasi isa lang yan eh, when you die wala ng second chances katulad sa mga video games, then Karl died in the end, leaving Kevin with the lesson na

“Di mo kailangan na meron kang malubhang sakit para marealize mo how wonderfull life is… it’s a gift from God na dapat mong pangalagaan”

Pagkatapos ko magkwento sakanya, agad lang syang ngumiti saakin at nakikita ko na gusto nya na lumuha kahit papaano

“Hoy Bino! Okay ka lang… ilabas mo yan…” sabi ko sakanya

“Tangek! Na touch lang ako…” sagot nya

“Adik! Iyakin!” sabi ko sakanya

“Hindi naman, I just like your stories, like yung sa Light Rail Love? Yung Mico pareho yung pangalan nila, and fate brought them together” sabi nya

“Oo nga! Hehe, nababasa mo na pala yung ibang mga story ko” pangiti kong sagot sakanya

“Hahaha! Thank you ah, for the great sotries” pasalamat nya sakin

“Thank you… for reading it… Sige nga kung alam mo, anong story yung mag pinsan pala sila sa dulo, then they set a new rule on love by loving each other ” tanong ko sakanya

“Hmmmm… alam ko yan… The Write One yan best” sabi ni Arvin

“Haha, nice, halatang nabasa na lahat ng nandun” sabi ko sakanya

“There was this another story about sa ulan, yung kay Jed tsaka kay Robi? Tama ba? Yung nagparealize sakanya na the rain is one of the best creations of God, then that was also tragic ah, namatay si Jed if I;m not mistaken, because of Heart failure?” sabi ni Arvin sakin

“Oo nga, that was Let It Fall… ganun talaga ang buhay….” Sagot ko sakanya “…kaya nga dapat habang maaga… sabihin mo na sa taong mahal mo na ganun yung nararamdaman mo… di kasi natin alam baka isang araw… bawiin na sila ng Diyos satin” dagdag ko

“Oo nga…” sagot nya sakin “By the way, meron pa kong ibang stories na hindi nababasa sa blog mo eh, na gusto ko rin basahin” sabi nya sakin

“Alin dun sa mga yun?” tanong ko sakanya

“Ahhhhmmm… alam ko madami pa ako hindi nabasa dun eh, ano paba yung mga di ko nasabi sa’yo?” tanong ni Arvin sakin

“Ahhhm… The Latter Phrases, Reverie, Discernego, The Letters, at yung SBLS Blends na pinagsama sama yung 2 main characters ng story, andun ba yung gusto mong basahin?” tanong ko sakanya

“Ahhh, Reverie ata yun, nasiumulan ko yung part one, and then, nung nag second part na, hindi ko na sya natapos, the story was pretty harsh, kawawa si Lance, and naawa din ako dun sa lalaking nananaginip na nagkakatotoo, ang hirap para sakanya yung baluktutin yung tadhanda” sabi ni Arvin sakin

“Wow! Andami mo narin palang nabasa sa mga works ko, salamat Arvin…” pasalamat ko sakanya

“Oo naman! Btw! Are you writing anything new ngayon?” tanong nya saakin

Acctually, as of now I’m writing a story about two brothers who got separated nung bata pa sila, and naging sila ng hindi nila alam na sila pala yung magkapatid, and at the end mamatay yung bida, syemrpre, ipinangalan ko kay Ron, kasi nabibwisit ako sakanya, patayin ko nga sa isa sa mga stories ko, Hahaha, just kidding

“Ahhhm, pag natapos ko na sya, I’ll tell you okay?” sabi ko kay Arvin

“Sabi mo yan ah?” sabi nya sakin

“Oo” maikli kong sagot sakanya

Maya maya lang din, pagkatapos ng mga kwentuhan, ay nakatulog na kami ni Arvin, magpahinga dahil maaga kami bukas, dun kami mag tatrabaho sa shoot ng company nila Ron, lintek na yan, mababanas nanaman ako bukas pag nakita ko yung pagmumuka nung Ron nay un. Ahhhh.. okay lang kasama ko naman si Arvin, ayos na sakin na may kasama akong tumawa pag nabibwisit na ako kay Ron.

“Malapit na….. parating na….. Nandyan na….. Humanda ka na……”

“KKKRRRRRRRRRRRRRRRRRRINNNNNNNNNNNGGGGG”

Nagising ako sa lakas ng tunog ng alarm clock na naiset ko ng alas 6 ng umaga, pawis na pawis nanaman akong nagising dahil nanaman sa kaparehong panaginip na halos gabi gabi ay binubulabog ako. Malamig ang Aricon pero iba parin ang pawis na nialalbas ng katawan ko, maya maya lang ay nagising narin si Arvin, mukang masarap ang gising nya, nagulat sya saakin ng makitang pawis na pawis ako pagkagising ko

“Best! Pawis na pawis ka! Nag-Tikol ka no?” makulit nyang tanong sakin

“Gago! Adik ka talaga, hindi…. Basta best… basta!” sagot ko sakanya

“Oh? Ayos ka lang? Tara? Ready na tayo malayo pa byahe” sabi nya sakin

Agad naman kaming nag-ayos para makapunta narin sa area ng photoshoot nila Ron, hay! Ligo, bihis muli ng all white naming uniform, baba ng condominium, sakay sa kotse, punta sa trabaho, ngumiti para maganada ang pagsalubong sa araw na darating.

On the way sa area ng shoot, I was driving, nasa front passenger’s seat si Arvin and he was smiling while he was holding his phone

“Oh! What’s with the big smile? Hehehe” tanong ko sakanya

“Wala! I just followed kung ano sinabi mo sakin” sagot nya sakin

I was shocked for a minute or so, let me guess, sinabi nya na sa taong mahal nya, na mahal nya nga ito? Okay, sige na sige na

“Ahhhh” yun lang nasabi ko sakanya

“I told her na I like her” sabi nya saakin

“Her? Babae?” tanong ko sakanya

“Oo! There was this girl who makes me smile everyday, basta, and hindi ko masabi sabi sakanya, kasi hindi pa kami nag mi-meet in person, hayaan mo pag nagkita kami, I’ll show her to you” masaya nyang sabi saakin

Ouch! May iba pala talaga syang gusto, how I wish lahat ng mga kulitan, at lokohan namen araw araw is true, pero talaga palang hindi, in love ang bestfriend ko sa isang babae, what can I do? What will I do? Siguro it’s best if I would just be happy for him, because I’m sure he’s happy with that girl

Wednesday, January 26, 2011

MODIFATE (1)- An overview on Nurse Gab



This story is inspired by a reader na nag comment sa FB ko, salamat salamat po... :) and sana magustuhan nyo po... Sana subaybayan nyo... :)

And this story is me.... except for the fictional essence... salamat guys... hope you'll like this one, medyo overview muna sa characters and matagal pa ang twist... hahaha kaya enjoy muna bago maexite :)

_____________________________________________________________________________________


"Life gives you challenges for a reason... and as a reward, it teaches you life-long lessons... to be better... and stronger"


“Dadating ang araw… Parating na…. Humanda ka na…. Humanda ka… BWAHAHAHA…. BWAHAHAHA…. BWAHAHAHAHAHA”

“Ahhhhhhhhhhhhh” malakas kong sigaw na halos magising ang lahat ng residente sa tinitiran kong condominium.

Shet! Iyun nanaman….? Ilang araw natin akong nagigising sa isang malagim na panaginip na kagaya nun. Hindi ko maintindihan kung ano yung gusto iparating sakin nun, nanginginig ako, hindi ko alam kung ano ang una kong gagawin, marahan akong tumingin sa paligid ng lamig na lamig ko ng kwarto dahil na rin sa lakas ng aircon, walang kahit sino, walang magtatangkang tumawa ng ganun ka demonyo para lang takutin ako. Fuck, everytime na nangyayari ito sakin, hindi ko alam kung bakit takot ang nararamdaman ko, ilang ulit narin ako binubulabog ng pangitaing iyon, pero ang lagi ko lang ginagawa ko ay baliwalain at ituloy ang araw araw na buhay ko.

Ako si John Gabriel Escobar, isang nurse sa isang pribadong hospital, adik man sa paningin, masarap naman maglambing, yan ang lagi kong sinasabi sa kanila, isang makulit na nilalang, mahilig magbitaw ng mga jokes, kahit minsan korni na, I am also fond of making stories, mahilig ako mag blog, kasi by that nalalabas ko ang emo side of me. NGSB…. At NBSB, kawawang bi, I ever had a girlfriend before kasi ayoko pa, at nung handa na ako magmahal, somehow pag nakakakita ako ng kapareho ko ng kasarian, ayan! Kilig, patay na, pero hindi ko parin naman pinapatay ang pagiging lalaki ko, kasi may mga panahon din na pag may nakita akong babae, may mga oras na gusto ko na syang ihiga sa kama at patikimin ng galing ko (haha! May experience?) Oo na! ako na ang VIRGIN sa lahat ng bagay, hindi ako umiinom, hindi ako nagyoyosi, lalo naming hindi ako nag da drugs, oo! That’s the plain truth

Isa lang naman gusto ko simula pa nung nagtrabaho ako dito, yun ay yung magkagusto sakin si Arvin, ang bestfriend kong nurse din sa kaparehang Ospital na pinagtatrabauhan ko, sya ang tumayong pamilya ko, kasi simula nung 18 years old ako, wala na akong pamilya, namatay si Mama, si Daddy, si Ate, sa isang aksidente, isang malagim na aksidente na bumago sa buong buhay ko, tatlong taon akong nag-aral sa kolehiyo na walang pamilya na magtatayo sa’yo pag lugmok na lugmok ka na sa mga pinapagawang requirements sa school, walang nag tutulak sa’yong gawin ang lahat ng kaya mo para maging proud sila sa’yo, walang sumusuporta sa bawat parangal na nakukuha mo sa eskwela.

Simula nung namatay sila ay hindi na ako umuuwi sa bahay namin, kung saan ngayon nakatira ang mga kapatid ng Mama ko, natuto ako na maging independent sa isang condominium unit na binili ng Lola ko para sa Daddy ko dati nung nagaaral pa sya sa Maynila, na ngayon ay ako naman ang tumitira nang pag aralin ako sa Maynila ng mga magulang ko, ang kaibahan nga lang, pag dating ng sabado linggo, wala na akong uuwian pang pamiya sa probinsya. 3 taon din ako pinag-aral ng Lola ko, ang Mama ng tatay ko, umasa sakanilang suporta hanggang sa nakatapos ako, at kahit ngayong nakatapos ako, magpapadala ako ng pera sakanila pero ibabalik nila sakin at sasabihing gamitin ko nalang para sa pang araw araw ko, pinagtrabahuhan ko daw yun kaya gastusin ko, ang point ko lang naman ay gusto kong ibalik ang tulong nila saakin, pero sa sobrang yaman naman ng Lola ko, pang kendi lang siguro nila ang isang taong sahod ko sa pribadong Ospital na ‘yon.

“Hooouuuyyyy! Besprend! Break ngayon…. Ulutin ko ha? Break! Ano ginagawa sa break pre?.... Kumakain! Type ka nanaman ng type dyan sa laptop mo!” pansin saakin ni Arvin habang tahimik lang ako na nagtatype sa cafeteria at nagsusulat ng autobiography ko

“Eh kasi naman po! Busog pa ako! Basta! Naiinis padin ako dun sa lintek na Ron na yun!” sagot ko kay Arvin

Ahhhh, si ron nga pala, isa sa pinakamahanging tao na makikilala mo sa mundong ibabaw. Putangina! Hindi ko alam kung bakit ganun yung taong yun, pinanganak na mayabang, hambog! Lintek! Di pa lamunin ng lupa, nakikita ko lang naman sya everytime na naasign kami ni Arvin na maging medics sa mga Photoshoots nila, yung hospital naman affiliated sila dun sa clothing company na pinagtatrabahuhan nya.

“Oh! Si ron nanaman pinagiinitan mo! Sulat ng sulat, tara kumain muna tayo” yaya nya saakin

“Eh naman kasi! Napakayabang! Napakayabang! Hay!” sagot ko

“Best! Tara na … kain na! kain na!.... ayiii.. kakain na ‘yan, tara na!” parang tangang aya saakin ni Arvin

“Tara na” sumangayon nalang muna ako para matigil na ang pangungulit, mamaya nalang ulit ako magsusulat ng storya ko pagkatapos naming kumain

Umorder muna ako ng siopao at isang serving ng siomai at ayun, solve na ako sa ganung pagkain lang.

“Oh? Yan nanaman kakainin mo? Kaya di ka tumataba eh, try mo mag noodles boi! O kaya man… ahhhh, kahit ano! Wag yung puro siomai at siopao ka araw araw” sabi ni Arvin

“tsk…. Nako! Tigilan mo nga ako ngayong araw Bino, at wala ako sa tamang mood, kulit kulitin mo pa ako hahalikan kita” pabiro kong banat sakanya

“Ahhhh…. Silence…. Yun nalang… Hahahaha” sagot nya sabay tawa ng malakas na halos marinig ng buong cafeteria

Haaay! Kung alam mo lang Arvin kung gaano kita kagusto… Aaaaaaaaaaaahhhhhhrrrrrrggg! Arvin! Huy! Mahal kita! Hahahaha, adik lang eh no? basta, ayoko naman magtapat sakanya, sya nalang yung nagpapasaya saakin, ayoko na mawala pa sya saakin, ayoko! Ayoko! Ayoko!

“Maiba ako Gab? Tapos mo na yung story mo about dun sa photographer?” tanong ni Arvin sakin

“Ahhhh, matagal ko na natapos yun ah, na publish ko na nga din sa blog eh” sagot ko sakanya

“Oh yeah? Bakit di mo kinukwento sakin? Yung story?” sabi nya

“Ahhh, di mo naman kasi pinapa kweto eh” sagot ko sakanya

Mahilig kasi sa mga stories si Arvin, minsan yung mga storyang ginagawa ko pinapakwento nya saakin at minsan ang lintek iiyak pa sa harap ko, haha, wala lang, he’s so cute pag teary-eyed na sya, and nakikita ko yung weak side ng best ko, basta ang alam ko, he just enjoys the essence of my stories, iyun lang.

“Ahhhm! Sige sige, bawi ako! Kwento ko sa’yo tonight? Sa place ko ikaw mag stay tonight?” tanong ko sakanya

“Hmmmmmmmmmm…. Basta wag mo ko rape-in” pabiro nyang sabi

“Tangna mo! Di ako ganun, baka ikaw” pabiro kong balik sa kanya

“Hmmmm, pwede…. Hahahaha” sabay halakhak nanaman nya ng sobrang lakas

I know he’s kidding. Alam ko na Bisexual sya kasi hindi nya naman dine-deny sakin yun eh, the only problem is… hindi nga ako yung gusto nya, ayaw nya kasi sa gwapo…. Hahahaha joke!

After our 2-10 shift, sabay na kaming umuwi sa condo, pero bago dumeretso ay dumaan kami sa paborito kong kainan pagkatapos ng walong oras na pagaalaga ng mga may sakit sa hospital, sa McDo, para bumili ng Cheeseburger and upsize ang fries at drinks, Yep! Sarap… Umorder din si Arvin ng Mcflurry at chicken nuggets. Drive through nga lang pala para kakain kami habang naglalambingan sa kwarto (I wish)… Oo nga pala, may promise ako sakanya na kukwento ko sakanya yung Love for Life, yung story na matagal nya na kinukulet na ipabasa ko sakanya, well! Kukwento ko nalang sakanya, with no laptop in front of me, walang kopyang babasahin, just straight from the author’s mouth.

After half an hour, nakarating narin kami sa place ko, baba ng bag, hubad ng halos kulay dirty white ko nang polo, at ng kakulay nitong pantalon, natira ang puting sando at boxer na nagsilbing panloob ko. Naghubad din si Arvin ng polo nya pero hindi nagtanggal ng pantalon (sayang) hahaha, sabagay, ilang beses ko na rin naman nakita yung bulge nya dun, hindi nga lang yung actual, hahaha, hmmmm, pwede narin yung size, mapagtyatyagaan, hahaha, hay! Alam ko naman na hindi ko makukuha yun. Hmp! Unless lalasingin ko sya yung tipong di na sya nakakdilat at di narin nakakaramdam, hahaha, ano bay an! Ang libog ko Puta! Hahaha

“Best? Pahiram ako ng tshirt? Tsaka shorts? Okay lang?” sabi ni Arvin sabay bitaw ng isang malaking ngiti

“Wag na! Tanggalin mo nalang yan, kala mo naman pagnanasahan kita” sabi ko sakanya

“Ahhhh! Ganun pala yung gusto mo ah! Sige!” sagot nya saakin

Tumitig saakin ng malalim si Arvin at naglabas ng isang mapanglokong ngiti at dahan dahan nyang tinataas ang T-shirt na suot suot nya, nagsimula sa isang gilid ng T-shirt nya at sabay kagat-labi at lalo pang naging mukang adik yung titig nya saakin. Agad naman akong sumakay sa kalokohan nya at marahang ipinahid ang dila ko sa mga labi ko at sabay ngiting mapangloko din ang binigay ko sakanya. Nagibang bigla ang tingin nya saakin, at makaraan ang mga 5 segundo, bigla syang dumila saakin

“Bleh! Ito? Gusto mo? Hahaha di mo makukuha to!” pabiro nya nanamang banat saakin

“Di ko kailangan yan Arvin! Mas masarap pa ako sa’yo, kakainin ko nalang yung sarili ko!” pabiro ko rin naming balik sakanya

“Haha! Tama na nga ‘tong kalokohan na ‘to! Tara kain na tayo best!” sabi niya

“Wait!” sagot ko sakanya. Agad naman ako pumasok sa kwarto ko at kumuha ng damit ko para narin makapagpalit ako, ikinuha ko na rin ng masusuot si Arvin at baka sabihin nya eh gusto ko nga syang makitang naka brief lang. Pagkalabas ko ay ibinato ko sakanya ang ipapahiram na damit at tumawa ako

“Oh ayan! Hahaha, magpalit ka na nga at baka ma-ano pa kita dyan!” sabi ko sakanya

“San? Sa harap mo gusto mo?” pabiro nyang tanong

“Ai nako! Dun ka sa CR, yak! Kadiri, wala akong balak makita yan!” sagot ko sakanya

Hahaha, joke dito ka nalang magpalit bilis! Hehehe joke ulet, hmp! Magpalit ka na nga lang sa CR Arvin at baka di ko pa mapigilan yung sarili ko pag dito nagpalit yang lintek na yan! Hahaha!

Pagkatapos magpalit ng damit ni Arvin ay agad kaming kumain at sabay na nagkulitan sa gitna ng pagkain namin. Ng maalala ni Arvin ang pangako ko sakanya kahapon

“Nga pala! Kala ko kukwento mo sakin yung sa photographer?” tanong nya sakin

“Ahhhh, gusto mo ba ngayon na?” tanong ko sakanya

“Hmmmmm, ayos lang, sarap mo magkwento eh… nakakawala ng problema” pabola nyang banat

“Hala! Bola mo! Hahaha, pero sige, this story is called Love for Life, it’s about a guy who was changed by the person that he loves…

Haaay…. Simula ito ng isang mahaba habang kwentuhan…. Ayus lang, eh yung taong gusto ko naman yung kinukwentohan ko… Sana kahit papaano ma inspire ko sya sa story ko…

Monday, January 24, 2011

MODIFATE- ready?




Are you ready to explore another fictional creation? Hehehe Kasi ako exited narin na ma post ko ang Chapter 1 ng Modifate...

I would just like to thank lahat ng mga nagmemessage sa FB na nakakarelate, nagandahan, nag suggest, na inspire sa mga stories na nasulat ko... maraming salamat po :)\

Kay CeeVee Fabro na nagshare ng thought sa story, i thought na that would be a great story kaya thank you kasi ikaw nag nagbigay ng magiging storyline... :)

kay Sir Tyrus Macaraeg: sa comliments... salamat... salamat...

RIchard Magnetico...Josef Blanco... yan yung mga recent na nagmessage na hindi ko pa narereplyan... dito muna reply nyo...salamat po sa mga compliments... salamat po... salamat salamat


This story is about.... ahhhmmm.... hahah just wait for the 1st publish....

4 chapters palang natatapos ko eh, kaya mahaba haba pa siguro... I'll make sure na maganda 'to para sa inyong lahat... thank you.... and sana suportahan nyo ito... :) salamat po





JANUARY 26, 2010- 1st CHAPTER of MODIFATE... :) 9:00 in the evening... see you on BOL and my BLOG.... :)