Tuesday, February 1, 2011

MODIFATE (5)- The Start Of The END



Sorry sabi ko pa naman sa teaser eh 9:00 ng gabi... sorry sobrang late, may inasikaso pa akong ibang ieedit... ETO NA! ang simula ng lahat... simula ng pagbabago... :) sana magustuhan nyo, at sana abangan nyo ang huling 4 or 5 chapters ng MODIFATE< di ko kasi maayos yung segmenting ng Chapters, kaya 4 or 5 siguro ang natitira...

Here it is.. enjoy

_____________________________________________________________________________________

"Death is inevitable... but Life- it's the tricky bit where unexpected things happens

“Surprise, I’m back” masayang bati ni Arvin

“Oh? Bat ka bumalik?” tanong ko sakanya

“Ayos na! yung emergency! Syempre papabayaan ko ba kayo ni Ron dito, eh alam ko naman na hate mo yan” sabi nya sakin

“Hmmmm… nako Bino! Lintek ka talaga! Puta! Hahahaha” pabirong inis ko sakanya

Ayun! Putangina! Sarap na eh, di ko man lang nadilaan yung leeg nya, fuck, yun yung hinihintay ko kanina pa, puta! Puta! Puta! Tigas na tigas parin ako hanggang ngayon, buti hindi tumitingin sa baba si Arvin, hahaha

“Oh Arvin buti nakabalik pa” sabi pa ni Ron, hmp! Plastic, alam ko nanghihinayang ka na di mo man lang nakita yung etits ko! Hahaha

“Oo! Iiwanan ko ba naman kayong dalawa!” nangiinis na sabi nya…

Ayun! Masayang masaya ang gabi, ni hindi ko man lang mahawakan si Ron kasi lagi sila nagkukwentuhan ni Arvin… Ayun na eh, hahaha, ayun na talaga eh… hahahaha puta naman kasi oh!

Nakatulog narin kami after a while, magkatabi kami ni Arvin matulog, at si Ron nakatulog nalang sa may couch sa loob ng kwarto.

“Andyan na….. Andyan na……….. BWAHAHAHA BWAHAHAHAHAHA”

Nagising nanaman ako sa kaparehong panaginip na ilang gabi na sunod sunod ko nang napapanaginipan, fuck naman! Ano ba yun? seriously I don’t know

Pagkagising ko ay agad ko namiang hinanap si Ron, awwww bakit wala na sya, tapos saka ko lang napansin na andami na palang nagtext sa phone ko, pagkabukas ko ng inbox ay nakita ko ang 3 messages mula kay Ron, at yung iba, deadma nalang

“Gab, I hv 2 go, d n kta ngxng, kxe lam q nmn, l8 ndn tau nk2log, thanks” sabi sa isa nyang text

“I’m going 2 davao btw, c u soon nlng, my emergency lng dn eh” sabi sa isa nya png txt

At ang hindi ko kinaya, ang huling text nya sakin, hayyyy…. Sabi ko na nga ba…. Sabi ko na nga ba….



ASSUMING NANAMAN AKO!

“xori bout last nyt, d q intnxon yun, ndla lng aq, xori tlga, I wnt us 2 b frends, nd un lng gx2 q, bka po ngexpect k… im xori if im 2 showee, gnun lng aq sa lhat”

SHIT! No way, bakit ganun, pangit ba ako? Bakit lahat sila hindi ako gusto? Bakit lahat sila hindi ako kayang mahalin? Bakit lahat ng taong hinanda ko na sarili ko, wala lang pala talaga, putangina! Assuming kasi ako, masyado na, masyado na talaga, but there’s something, hindi ko alam kung ano, basta, there’s something kay Ron na alam ko hindi yun yung ibig sabihin ng text nya. O baka eto nanaman ang pagka assuming ko, basta! Alam ko he likes me, alam ko yun, I have to find a way para malaman ko kung ano ba talaga, kasi marami naming reasons kung bakit masasabi nya yun, baka nahihiya, ayaw ma turn off ako, o kaya man hindi lang ready, o kaya man akala nya kami ni Arvin, FUCK! I have to know kung ano ‘to!

Pumasok kami ni Arvin ng alas 2 ng hapos para sa 2-10 naming shift, naligo, nagbihis nanaman ng all white na pag uwi mamaya dudumi din naman, sumakay sa kotse, papunta sa hospital, at pagkadating palang namin, ay ang dami ng naendorse saming trabaho. Haaayyy! Namimiss ko si Ron, Fuck!, namimiss ko sya… haha parang tanga lang eh no

Bandang alas 5 ng hapon ay may nag bigay ng DNR order para sa isang pasyente, ayaw nadin ng pasyente na mahirapan siguro, kaya nag pasya ng Do not Resusitate, hayyy, ayun bandang 6:30 ng gabi ay namatay nadin yung pasyente, normal lang! ilang beses nadin ako naabutan ng namamatay sa shift namin, di ko na nga mabilang, dapat pala nag rerecord ako, para masaya lang

May nag cardiac arrest din ng bandang 8:00 ng gabi, ayun, tigok, kawawa naman.

It’s almosts 10 kaya nag ayos narin kami ni Arvin para makauwi na kami… hay hanggang ngayon hindi parin nagtetext sakin si Ron, kalungkot naman

“Best, sasamahan mo ko?” tanong ni Arvin sakin

“Hala ka! Saan?” tanong ko sakanya

“Dun s aka-meet ko!” sabi nya, sabay ngiti sakin

“Oh? Nice, sige sige” sagot ko…. Sige sige…. Kahit nasasaktan ako, joke, wala ka na ekis ka na, may bago na kong love, hahaha parang bata

Ewan ko kung saan ako dadalin ni Arvin, basta sumama nalang ako, titignan ko kung mas worth it ba yung ipapalit nya saakin, hahaha joke, syempre ako ang bestfriend, dapat makita ko yung future girlfriend nya. We drove over to some place in Manila, na wala talaga akong idea kung saan, first time ko makita ang lugar na yun, tagong tago sa mundo, hahaha

Huminto si Arvin sa isang kanto doon at nakita ko na may babaeng nakangiti na di kalayuan samin, imposibleng nakita nya kami, kasi tinted yung kotse, hahaha, ewan, baka baliw

“Best! Ayun sya oh!” sabi sakin ni Arvin

“Ahhh, ganda!” yun lang nasabi ko, hahaha pahiya ako, sya nga pala, siguro naramdaman nya na si Arvin yun, ewan, edi sya na nga, sya na ang maganda, sya na ang bida, hahaha joke, sobrang ganda pala nung future girlfriend ni Arvin, wala lang. Lumabas na kami ng kotse para I meet yung babae at pagkababa ay agad bumeso si Arvin dito

“Ahhhh, si Gabriel nga pala, bestfriend ko” pakilala sakin ni Arvin sa babae nya

“Gab, this is Jaenily, yung babe ko, hahaha” pakilala nya naman sa babae nya sakin… hahaha muntanga lang

MUNTANGA- mukang tanga hahaha

“By the way, ano nga palang problem bakit di ka nakapunta ng Morato” tanong ni Arvin sa babae

“Kasi nga, may problem dito, namatay yung pinsan ko eh” sagot ng babae

“Aw! Sama naman nun, sorry, baka naiistoorbo ka namin” sabi ni Arvin

“No! okay lang, I want you to meet my best friend din naman eh, nandun sya sa burol” sabi ng babae

Naglakad kami ng di kalayuan ng makarating kami sa isang bahay na may tolda, yes! Tama! May patay nga, nakaburol sa bahay, oo, sa bahay kasi hindi pwede sa daan, hahaha muntanga nanaman. Wow, mukhang mayaman yung namatay, ganda ng bahay, ang laki. Pinapasok kami ng babae ni Arvin sa bahay ng pinsan nila at umupo lang kami sa isang tabi at naguusap si Arvin at yung Jaenily, naglilibot libot lang ang mata ko sa kapaligiran habang busy na nagkukwentuhan ang dalawa, nakita ko yung asong nag sesex, yung mga nagiinuman sa gilid, yung nagsusugal sa may di kalayuan, yung mga naglalaro ng sakla, iba talaga ang tradisyon ng burol ng pinoy, mayaman na nga, may mga ganito paring pangyayari. At napalihis yung tingin ko sa pangalan ng pinaglalamayan naming ngayon

“Lance Angelo Reyes”, 19 years old, wow! Ang bata pa nung namatay, kawawa naman, marami pang pwedeng mangyari sa buhay nya namatay na kaagad, maya maya lang ay may isang lalaking nakaitim ang lumabas sa bahay

“Bespren, san ka galing” tanong ng babae ni Arvin sa gwapong lalaking lumabas

“Ahhh, CR lang bestpren, sumama ng unti yung… ano ko.. haha” sabi ng lalaki

Agad naming tumayo si Jaenily para ipakilala saamin ang bestfriend nya

“Ahh, Arvin, Gab, this is Andrei, bestfriend ko” pakilala nya

“Nice to meet you po” sabi nung Andrei

Naalala ko tuloy yung kwento kong REVERIE, yung lalaking nananaginip ng mga bagay na nagkakatotoo, wala lang, they have the same name, Andrei at Lance, hahaha, wala lang coincidence lang, hahaha muntanga nanaman.

“Kawawa nga si pinsan eh, kakauwi lang nyan last year dito sa Pinas, namatay na agad sya” sabi ni Jaenily

“Ano bang kinamatay nya” tanong ni Arvin

“Na dumugan sya ng kotse, ayun… buti nga ‘tong si Andrei, hindi napuruhan eh, magkasama silang nadumugan ng kotse, pero si Andrie nakaligtas”

Natulala ako for a while habang sinasabi ni Jaenily yun, coincidence? What the heck! Eh eksaktong eksakto yung nangyari dun sa Lance na nakaburol ngayon dun sa Lance na nasa istoryang REVERIE na sinulat ko, that can’t be true, kahit yung supporting details andun, si Andrei, yung mahal ni Lance, si Jaely, yung bestfriend ni Andrei, which is Jaely nga lang yung pangalan nung babae sa story ko. Naalala ko na umuwi nga pala si Lance galing ibang bansa sa story ko kaya sila nagkakilala ni Andrei…

What the heck, that is so weird… so so so….. so weird…..

(to be continued...)

5 comments:

  1. "In life you need one thing to survive. Simply the ability to realize that shit happens. You need to accept it, get over it & keep walking."

    Hindi ka idiot. Never think na idiot ka. Maybe you've made a couple of mistakes, but it doesn't mean that you are such. Maybe you were just irresponsible. blinded. but definitely not an idiot. It hurts me when you call yourself an idiot.

    You are loved, bro. Hindi mo lang pinapansin :-)

    ReplyDelete
  2. Gab dalian mo yung kasunod. Bitin na bitin. Ilang part ba ito? Wag mo na patagalin. Minsan din lang ako magkaroon ng time magbasa. LOLz.

    ReplyDelete
  3. Salamat po sa mga comments just to let you know that this story is fiction po mga sirs, I just named the character after me, pero fictional lang po yan :)

    ReplyDelete
  4. CV's comment

    adik ka Gab tama si Richard, wag kang mambitin kakaasar ka... post mo na lahat

    ReplyDelete
  5. Wow dame pans... may pans na sa BOL may pans padin dito sa blog, wahaha

    ReplyDelete